74-- van ziekenhuis naar huis naar eerste wandeling!

Jaa! Vandaag is het zover. We gaan naar huis lieve Davy. Het is dat dansen me echt nog niet goed afgaat, want anders... Jesse kijkt met een grote glimlach. Ik ben blij je zo gelukkig te zien Nik.

Mevrouw Willemse?! Waar gaat u naartoe? "Uhm.. naar de auto?" Nou mevrouw. U mag plaats nemen in een rolstoel, u kunt dat eind echt nog niet lopen, dat is niet verantwoord.. Een beetje verbouwereerd neem ik gehoorzaam plaats. Davy op mijn schoot in de autostoel. En zo word ik naar de auto gebracht. Iedere onevenheid in de vloer en de weg naar huis voelt als een regelrechte hel.

Thuis aangekomen is het huis prachtig versierd met blauwe slingers en ballonnen. Er zijn al ontzettend veel kaarten binnen gekomen en alles is schoon. Boef staat ons blij kwispelend op te wachten. We leggen Davy op de bank en laten boef rustig kennis met hem maken. Boef snuffelt wat zenuwachtig en dan leggen we Davy in de box. Die box die hier al vanaf week 24 klaar stond word nu eindelijk gebruikt. Tot het moment dat ik Davy in mijn armen mocht sluiten had ik niet verwacht dat dit me gegund zou worden. Maar hier ligt hij. Onze prachtige zoon. Één groot wonder. Compleet en perfect.

De bel gaat. Daar zal je de kraamzorg hebben. Een oudere volendamse vrouw stelt zich voor. Ze gaat als een wervelwind door mijn huis. En maakt alles binnen no-time nog een keer schoon. Ze legt me alles duidelijk uit en houd geen moment haar mond. Lichtelijk zenuwachtig word ik van deze werkbij. Morgen krijg je een andere kraamzorg. Ik ben hier alleen voor de eerste handvaten. Niet veel later komen ook mijn schoonouders binnen. (Waar is nou dat moment met zijn drietjes. Die rust, dat waar ik zo naar uit keek.. gewoon thuis in mijn eigen huis. Het voelt een beetje alsof ik geleefd word.)

Iedere keer wanneer Davy een kik geeft staat boef naast zijn box, alsof hij wilt zeggen; hé doe eens wat. Hij maakt geluid. Hoor je dat dan niet?!

De avond begint en Davy word huilerig. Hij is niet stil te krijgen eigenlijk. Behalve als ik rondjes met hem op mijn borst loop. Het is natuurlijk vrij normaal dat dit kleine binkie wel even moet wennen. Abrupt is hij uit mijn warme veilige buik getrokken en komt hij terecht in een grote koude wereld. Mijn gedachtes dwalen steeds af. Die grote roze wolk waar mensen het altijd over hebben, dat gevoel herken ik niet. Het is onwennig en vreemd. Jesse weet zich helemaal geen houding te geven met Davy die maar blijft huilen en hij word er kribbig van. Ik ben moe en mijn hormonen spelen om de havenklap op. Ik huil veel en weet zelf niet altijd waarom. Tegen 3en in de nacht valt Davy eindelijk bij mij op mijn borst inslaap.

De kraamzorg staat bij ons voor de deur om 8 uur. Ze helpt me douchen en heeft zelfs een tip voor de stuwing van mijn watermeloenen. Jesse vind het prachtig. Ze zijn groot, vol en rond. Maar bij kijken blijft het, want ó wat doet dat zeer. De kraamzorg heeft zoogcompressen nat in de vriezer gelegd in boterhamzakjes. Deze gaan mijn strakke bh in. (Ik had dit echt verkeerd ingeschat, dacht dat het vervelend zou zijn..) maar god! Wat een verlichting! Ik kon haar wel zoenen!

De dagen vorderen en we krijgen een heel hoop visite. Davy en wij worden overladen met cadeautjes. We beginnen eindelijk te genieten van de momenten samen en het begint te wennen om met zijn 3tjes te zijn.

Nikki, als je wilt, kunnen we morgen even buiten wandelen? Davy groeit perfect en het zijn nog mooie dagen zo half oktober. Ik knik tevreden. Eindelijk! Eindelijk mag ik mijn wagen gaan gebruiken. Mijn lieve kleine vriendje kan er eindelijk in. De kraamzorg groet me en gaat weg. Mijn moeder kijkt me aan, waarom ga je als Jesse zo thuis komt niet even met zijn 3tjes naar je schoonouders? Ze zullen het prachtig vinden dat jullie eerste wandeling naar hun toe is. En daarnaast. Op die manier kan Jesse er ook bij zijn. Wat een goed idee mam! Ik pak meteen de voetenzak uit de autostoel en leg deze in de wagenbak. Verliefd kijk ik naar Davy. We gaan voor het eerst wandelen vriendje! Jesse komt niet veel later binnen. Mijn moeder groet hem en wenst ons veel plezier. Jesse kijkt verbaasd; "mag dat al dan?" Jaa de kraamzorg heeft gezegd dat het goed was. Ik kleed davy en mij aan en ren enthousiast richting mijn kinderwagen. Ik voel me een kleinkind in een speelgoedwinkel en loop trots met onze zoon over straat.