#45 Een spannende nacht en veel onzekerheid

Wanneer ik mijn verhaal doe bij onze huisarts, belt hij voor de zekerheid met de kinderarts van het ziekenhuis. Hij legt de situatie uit: onze jongste is 13 dagen oud, hij spuugt veel, heeft veel kramp, is zelfs helemaal gestopt met eten en hij is nog steeds niet op geboortegewicht. 

De kinderarts vindt dit reden genoeg om ons naar het ziekenhuis te laten komen. Maar dan moeten we wel meteen daar naartoe. We zijn hier niet op bedacht, we zouden samen boodschappen gaan doen en hebben dus ook onze oudste meegenomen naar dit huisartsbezoek! Toch duiken we meteen in de auto en gaan naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis laat ik bij de receptie meteen een patiëntenkaartje + stickers maken voor onze kleine. Hij heeft nog nooit in het ziekenhuis gelegen (behalve bij zijn geboorte), dus hij heeft deze nog niet. 

Daarna haasten we ons naar de afdeling. We worden ontvangen door een verpleegkundige. Er wordt ons een bedje toegewezen. Wacht even! Een bedje? Wat is hier de bedoeling van?

Al snel blijkt dat we een nachtje ter observatie moeten blijven. Ik schrik me wezenloos! Is het zo ernstig? Ik bel mijn ouders om hen in te lichten over de situatie. Mijn man brengt onze oudste naar mijn ouders, gaat dan naar huis om wat spullen voor onze kleine & mij te halen en komt dan weer naar het ziekenhuis. 

Het is weer tijd voor een voeding. Deze krijgt hij uit zijn eigen fles. De voeding wordt door de verpleegkundige gegeven. Ze wil zijn zuigreflexen bekijken. Het is de eerste fles in 1,5 dag die hij weer opdrinkt. Dat zul je altijd zien. 

De kinderarts komt langs om hem na te kijken. Althans, dat doet de kinderarts in opleiding. Hij zit er verder goed uit. Hij heeft een mooie kleur, geen koorts en hij is alert. Toch moeten we voor de zekerheid een nachtje blijven. 

Onze kleine krijgt allemaal plakkers en zijn hartslag, bloeddruk en zuurstofgehalte worden de rest van de nacht gecontroleerd. We worden naar een eigen kamertje gereden (in plaats van met nog een kindje), dat zou beter zijn voor eenieders nachtrust. Ik blijf, mijn man gaat naar huis voor onze oudste.

Slapen doe ik die nacht niet. Ik zit op het logeerbed en kijk naar onze kleine. Ons wondertje aan al die draadjes. De monitor naast zijn bed maakt allerlei geluidjes. Ik zie een regelmatige hartslag. Dat is tijdens mijn zwangerschap van hem wel eens anders geweest.

Uiteindelijk doezel ik toch even weg. Ik ben immers ook nog maar net bevallen via keizersnede en dus gewoon nog kraamvrouw! Maar dan schrik ik wakker. Ik hoor ineens allerlei alarmbellen afgaan. Het is de monitor van onze kleine. Ik spring meteen rechtop uit bed. Al snel komt de nachtverpleging binnen gelopen. Blijkt dat het sensortje voor de hartslag niet goed meer registreert!

Uiteraard heb ik daarna genoeg adrenaline in mijn lijf om de rest van de nacht wakker te blijven. Alle voedingen geef ik zelf en er komt zelfs geen verpleging meer bij ons kijken. Ik heb echt het idee dat we daar voor niks zijn!

Dat blijkt ook wel de volgende morgen wanneer de 'echte' kinderarts langs komt. Gezien zijn hoge gewicht (ondanks dat hij nog niet op zijn geboortegewicht zit) had onze zoon eigenlijk gewoon naar huis gemogen, maar ze wilden ons niet het gevoel geven dat we voor niks waren gekomen!! 

Ik krijg de tip om andere voeding (Hero Baby Nutrasense Comfort 1) te gaan geven en te gaan voeden om de 4 uur in plaats van om de  3. Daarnaast komt er een pedagogisch medewerker langs die me een flyer geeft over rust & regelmaat. Vervolgens worden we ontslagen.

Ik voel me enorm op mijn vingers getikt. Ik heb dit niet overdreven en ik ben geen 'nieuwe' moeder. Ik heb al een peuter! Ik weet heus wel wat rust & regelmaat inhoud.. De problemen van onze zoon zijn nog niet opgelost! 

Het gaat iets beter met de nieuwe voeding en het extra uur tussen de voedingen in, maar onze zoon heeft nog steeds kramp en spuugt ook nog steeds. Wel is hij eindelijk boven geboortegewicht, maar we zijn er nog lang niet. Er is nog veel onzekerheid. Dat blijkt later wel..