#44 En toen waren we met vier

Wanneer onze tweede zoon geboren wordt, weet ik het zeker: ons gezin is compleet. Wat zijn we verliefd op onze jongens! Dit was mijn laatste (geplande) zwangerschap. Mijn lichaam trekt dit niet nog een keer.

Ik moet na de keizersnede 2 dagen in het ziekenhuis blijven, maar ik herstel veel voorspoediger dan destijds bij onze oudste. Na 1 dag kan ik zelf alweer rechtop lopen, bukken, douchen en naar het toilet. Wat een wereld van verschil!

Onze oudste komt op bezoek en ontmoet zijn baby-broer voor het eerst. Wat een prachtig moment en wat een liefde. Wat ben ik trots op mijn gezin!

Maar ik heb wel enorm veel last van naweeën. Deze heb ik bij onze oudste nooit gehad. Zelfs naar het toilet gaan, zorgt voor immense pijn. De verpleegkundige controleert met een apparaatje of mijn blaas wel helemaal leeg is na het plassen, maar dat gaat allemaal goed.

Verder vloei ik bijna niet, maar verlies ik wel hele grote stolsels. Iets wat ik de vorige keer ook niet had & waar ik me best zorgen over maak.

Onze kleine is erg misselijk en spuugt veel. Drinken aan de borst doet hij niet (goed) & gezien mijn pijnklachten besluiten we over te stappen op een fles. De beste beslissing die ik ooit gemaakt heb! Onze kleine groeit weer en ik heb tijd om te herstellen.

Onze zoon wordt opgehaald voor een hartfilmpje. Dit gezien zijn problematiek tijdens de zwangerschap. Maar op dit hartfilmpje blijkt het haperen van zijn hartje helemaal weg te zijn. Het échte genieten kan beginnen.

We mogen naar huis en onze kraamtijd begint. Dit keer is T. in de kraamweek nog aan het werk. Onze kleine blijkt een te kort tongriempje te hebben dat moet worden geklieft. Verder moet de GGD nog een keer langskomen om de gehoortest te herhalen. Onze kleine heeft teveel oorsmeer. En onze kleine vriend blijft spugen & slecht eten. We stappen over naar een andere fles (van Difrax naar DR Browns).

Dan nemen we toch echt afscheid van de kraamhulp, begint T.'s vakantie en heeft hij weer 4 weken vrij. En wat is het fijn om deze tijd te hebben om als gezin te wennen aan onze nieuwe situatie.

Heel lang hebben we daar de tijd niet voor. Ik heb nog steeds veel pijn en blijk door de blaaskatheter in het ziekenhuis 2 verschillende bacteriën te hebben opgelopen in mijn blaas. Ik zit op het randje van een nierbekkenontsteking en krijg een heftige, verlengde antibiotica kuur.

Onze kleine blijft spugen, heeft enorm veel last van kramp en stopt op dag 13 ook plots helemaal met eten. Hij is nog steeds niet op geboortegewicht & moet zelfs ter observatie worden opgenomen in het ziekenhuis.

Van mijn blauwe wolk is even niets meer over...