#38 De Ultieme Test!

In februari bevalt de vrouw van T.'s beste vriend van hun derde kindje: een zoon! We zijn ontzettend blij voor hen en zijn één van de eerste mensen die bij hen op kraamvisite mogen komen. Het is toch wel prachtig om te zien, zo'n kleintje. Ik ben inmiddels zelf ook al tante geworden van een meisje en na het zien van dit kereltje, begint het bij mij toch ook wel te kriebelen. Zeker omdat het samenwonen zo goed gaat tussen T. en mij. En ook met in het achterhoofd dat een zwangerschap misschien wel enorm lang op zich zou kunnen laten wachten vanwege mijn PCOS (waar ik T. eerlijk over verteld heb). 

Eenmaal thuis bespreek ik mijn gevoelens met T. In eerste instantie schrikt hij een beetje en geeft hij aan er absoluut nog niet klaar voor te zijn om vader te worden. Daar heb ik respect voor. Ik wil uiteraard dat hij het ook graag wil. Er zijn immers twee mensen nodig om zwanger te worden. 

De weken daarna bespreken we de onderwerpen 'zwangerschap' en 'kinderen' met enige regelmaat. T. legt mij zijn twijfels uit en ik spreek mijn zorgen uit naar T. toe over het eventueel helemaal niet zwanger kunnen raken. Ik ben inmiddels 26 jaar oud en ik geef aan niet al te lang meer te willen wachten. Wanneer ik hem zeg dat er altijd 1000 redenen zijn om iets niet te doen en dat je eigenlijk maar 1 reden nodig hebt om het wel te doen, gaat hij uiteindelijk toch overstag. Iedereen in zijn omgeving heeft kinderen. Wij zijn eigenlijk het enige stel zonder kids. Het is een logische volgende stap. We gaan ervoor.. 

Ik maak meteen een afspraak met mijn huisarts voor een verwijzing naar het ziekenhuis. Toen ik 21 jaar oud werd, heeft een gynaecoloog mij immers verteld dat ik het zwanger worden niet zelf hoef te proberen. Dat zou toch niet lukken. Ik mocht meteen worden doorverwezen voor medische hulp (in de vorm van een tablet). Ik krijg meteen de verwijsbrief van mijn huisarts. Ik bel het ziekenhuis op en de afspraak staat al snel gepland voor 16 april: toevallig op de 33e verjaardag van T. 

We hebben dus een afspraak in het ziekenhuis. Toch besluiten we niet doelloos te wachten. Het is halverwege februari als we stoppen met anticonceptie en ik start met het slikken van foliumzuur. Ik slik al heel lang geen pil meer, maar nu laten we dus ook de condooms achterwege. De eerste keer vrijen zonder condoom is vreemd. Je weet allebei wat ervan zou kunnen komen en het is toch wel even een flinke stap. Echt een moment om even bij stil te staan. 

Eind februari word ik ongesteld. Ik kijk er niet raar van op. We zijn immers nog maar net begonnen met proberen en ik had het sowieso nu (nog) niet verwacht. Ik grap tegen T. dat het nog niet gelukt is en vraag hem of hij niet even wil wachten met proberen de volgende maand. Mocht ik namelijk wel zwanger worden, dan zou het een decemberkindje worden. Dat is niet erg handig met al die feestdagen. Maar uiteraard wachten we niet en proberen we gewoon verder. 

Het is begin april als ik tegen alle verwachtingen in toch een positieve zwangerschapstest in handen heb. Ik was al ruim een week overtijd en eerdere testen hadden geen resultaat. Ik ben dan ook ontzettend verbaasd wanneer ik alsnog positief test. Ik maak weer ontbijt op bed en neem de test mee naar de slaapkamer. Ik maak T. wakker en laat hem meteen de test zien. 'Ik ben zwanger!' roep ik vol ongeloof uit. Waarna T. zich nog even omdraait. Niet de reactie die ik had gehoopt, maar hij is duidelijk nog niet helemaal wakker! 

Uiteraard is hij daarna wel blij en begint voor ons een nieuw avontuur. Ik ben dan ook zielsgelukkig als ik het ziekenhuis mag opbellen om onze afspraak bij de gynaecoloog af te zeggen.. 

** Spoiler alert! (maar wel een leuk weetje): Het was 6 december 2015 dat ik een positieve test in handen kreeg van onze tweede zoon.. Het is voor ons dus een bijzondere datum. Heel toepasselijk om zo'n soort blog vandaag te posten.. :)