7 jaar geleden
#31 Een volgende stap
T. blijkt een man van zijn woord. We zien elkaar inderdaad weer. Al duurt het voor mijn gevoel veel te lang voordat ik hem weer mag zien.
De afstand tussen onze twee huizen is niet enorm groot, maar net groot genoeg om doordeweeks bijna niet af te kunnen spreken. We moeten het dus voornamelijk hebben van de weekeinden. Doordeweeks kruipt de tijd voorbij, maar in het weekend vliegt de tijd om.
Ik mis T. enorm als hij er niet is. Gelukkig berichten we veel met elkaar en bellen we 's avonds regelmatig. We hangen dan zo een uur met elkaar aan de lijn.
In het weekend genieten we enorm van elkaars gezelschap. Hij blijft dan ook al snel van vrijdag tot zondag logeren, of we slapen een nachtje in zijn huis. Het is iedere zondagavond weer moeilijk om afscheid te nemen van hem.
Drie weken nadat we elkaar voor het eerst live hebben ontmoet, is het me echter nog niet helemaal duidelijk wat onze 'relatie' voor T. betekent. Ik wil ervoor gaan samen, maar wil hij dat ook? T. geeft aan dat we wel zien hoe het loopt, maar vanaf nu daten we officieel alleen nog met elkaar...
Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest! Nu we dus echt samen zijn, wordt het ook rustigaan tijd om elkaars familie te leren kennen. Al snel gaat hij met mij mee naar mijn ouders. Het is voor mij heel belangrijk hun goedkeuring te krijgen, zeker na het fiasco met J. waar zij mij vanaf het begin al voor hebben gewaarschuwd.
Gelukkig valt T. bij hen heel goed in de smaak. We vullen elkaar mooi aan. Waar ik soms enorm druk (lees: enthousiast) kan zijn, is hij meestal rustig en afwachtend. Hij kalmeert me en dat heb ik nodig. Verder is hij galant en zou T. mij nooit pijn doen. Hij heeft totaal geen kwaad in hem. Mijn ouders zien dat gelukkig ook.
Nadat hij mijn ouders heeft ontmoet, volgen al snel ook mijn zusjes, zwager, Opa & Oma. Iedereen vindt hem aardig. Hij heeft zijn vuurdoop gehad. Nu is het mijn beurt om zijn moeder en haar vriend te ontmoeten. T.'s vader is helaas in 1997 overleden.
Ik moet eerlijk gezegd bekennen dat ik enorm nerveus ben om zijn moeder te ontmoeten. Mijn enige ervaring met schoonouders was niet bepaald een fijne. En dan druk ik mezelf nog netjes uit! Wat als zij mij niet leuk vindt? Kan ik het dan ook wel schudden bij T.?
Ik heb T. al wel iets verteld over mijn vorige relatie. Hij weet dat het heftig was en dat ik er beschadigd uit vandaan ben gekomen. Ik deel mijn zorgen over mijn ontmoeting met zijn moeder. Hij stelt mij gerust. Het valt vast allemaal mee.
Ik hoop het maar...