9 jaar geleden
3 Prachtige kids, maar niet altijd happy..
3 heerlijke, geweldige lieve, koppige kinderen en een geweldige man! Maar waarom zit ik er dan zo vaak doorheen?
Misschien dat het komt omdat we 3 kinderen hebben binnen 2 jaar tijd? Omdat ik gemiddeld 3 a 4x in de week op pad moet met Wesley omdat hij naar het ziekenhuis moet voor revalidatie? Omdat ik daar elke keer een brullend kind heb die niet gestimuleerd wil worden en dit dus slopend voor mama ook is? Hij ook niet loopt dus is sleep me een breuk, waar mijn lijf niet op is gebouwd? En niet te vergeten al die rompslomp en emoties daaromheen... Ik elke week weer oppas moet regelen voor de andere 2, waar ik me dan weer schuldig over voel? Ik ongeveer maar 2x in de maand mag doorslapen omdat er altijd wel een spookt 's nachts en we soms een bed vol hebben omdat er niemand wil slapen!? De kinderen ook altijd wel iets hebben, loopoor, oorontsteking, koorts enz? Mijn huis een chaos is, waar ik me dan weer schuldig over voel? Mijn man keihard moet werken om het financieel te trekken?
Ik ben een thuisblijf mama, maar niet bewust helaas. Nu ben ik ook niet op zoek aangezien we een kind hebben met een beperking en we daarvoor veel naar het ziekenhuis moeten. Ons oudste meisje is ondertussen alweer 3 en een half, en de tweelingmannen bijna 2... Ze worden groot, opstandig, handig en vooral luidruchtig! Goede combi met een moeder die erdoorheen zit. Ik betrap me erop dat ik soms ook terug schreeuw! En daarna doen ze weer iets waardoor ik ze plat wil knuffelen en ze zo ontzettend lief vind! 7 dagen in de week ben ik bij ze, we genieten er samen enorm, maar ik kan er nooit even tussenuit
Ik hou zo ontzettend veel van die lieve kleine mensjes, die ik nooit meer zou willen missen! Maar ondanks dat maak ik graag gebruik van het voorstel van mijn lieve schoonfamilie om binnenkort even een weekend de kinderen naar hun weg te brengen om even bij te slapen en uit te rusten! Ik ben er zo aan toe!
Het klaaguur is nu weer voorbij, de schouders eronder, de kids een kus en weer door... Maar soms moet even kwijt... :)
Anoniem
Herkenning: klagen mag, het is pittig met veel op je bordje en nauwelijks tijd om bijbte tanken. Toch had ik graag nog grotere chaos gehad en ook mjjn oudste zoon erbij gehad die nu in dd hemel woont
Anoniem
Zo herkenbaar. En ik maar denken dat het aan mij lag. Ik ben ook moeder van drie kinderen. Een dochter van 7, een zoontje van 3 en een zoontje van 1. Ons laatste jaar was erg hectisch. We konden een huis kopen maar omdat de afhandeling daarvan zo lang duurde kregen we de sleutel 6 dagen voordat ik as uitgeteld van de laatste. Je snapt het wel. Mijn laatste dagen bestonden uit verhuizen. Ik hoopte dat die kleine iets langer zou willen blijven zitten, maar hij kwam precies op de uitgerekende datum. Ik moest 2 dagen in het ziekenhuis blijven. In die tijd heeft mijn man de slaapkamers verhuist zodat ik meteen naar het nieuwe huis kon. De laatste was een echte huilbaby de eerste maanden. Alles heb ik redelijk doorstaan, maar een jaar later kwam de klap. Ik was kapot. Moe, chagrijnig en moe. Chronisch slaapgebrek, noem het maar op. En ja, dan verlies je ook weleens je geduld en schreeuwt terug. En voelt je er dan ook bijna meteen weer schuldig over. Maar je kan als moeder geen vakantie nemen om bij te komen. Je moet gewoon elke dag door. Maar als ik dan 's avonds nog even naar die slapende kleintjes ga kijken denk ik. Ja daar doe ik het allemaal voor. Zij zijn mijn leven.
Anoniem
Dank jullie voor de reacties! Dat doet me goed! :) Respect voor jullie allemaal!!
Anoniem
boek een hotel via vakantieveilingen dan kan je ook niet opruimen in je huis. als ik er echt door heen zit boek ik een nacht weg samen met mijn man en dan is het echt alleen maar slapen en slapen. als je thuis blijft ga je toch automatisch dingen doen in huis.