3 generaties

ik ben intussen alweer 47 jaar, de grijze haren beginnen te komen en de rimpels worden er ook steeds meer. ik schiet bij rimpels en grijs haar echt niet in de stress, het hoort bij ouder worden en daarbij het is nog gratis. het kijken van oude foto’s is soms best wel leuk, dit is zo een foto die ik persoonlijk als een van mijn favoriete beschouw. op deze foto sta ik, net een paar maanden oud, met mijn moeder en oma ( moeder van mijn moeder). mijn oma heb ik niet echt gekend, ik was ongeveer 1 jaar toen zij is overleden. ze overleed op 16 juni 1974. haar man, mijn opa was toen al overleden, op 13 juli 1959. mijn moeder is overleden toen ik 12 jaar was. mijn komst was een complete verrassing voor mijn ouders. zij waren al ruim 16 jaar getrouwd toen ik er nog bij kwam. ze wilde wel kinderen maar door medische reden van mijn moeder ging dat mis, dus toen me moeder weer zwanger bleek te zijn is er alles aan gedaan om te zorgen dat het goed zou verlopen met extra zorg voor haar. en op 30 januari 1973 kwam ik op de wereld. onverwachts maar wel erg gewild. hoewel mijn vader vaak heeft verteld dat ze met hun leeftijd misschien eerder dit geluk hadden moeten hebben. ik heb vaak de vraag gekregen toen ik opgroeide of het me opa en oma waren: nee, het zijn me ouders! in 1985 op 30 november, op 49 jarige leeftijd is mijn moeder overleden. ik was dus 12 jaar en in 2013 op 16 juni, is mijn vader op 79 jarige leeftijd overleden aan sarcoom, een vorm van kanker, ik was toen 40 jaar. misschien snap je nu wel als je zo de leeftijden ziet waarom er werd gedacht dat het me grootouders waren.

deze foto is voor mij bijzonder, ik,mijn moeder en mijn oma. ik had graag zo een zelfde foto willen hebben maar dan met mijn dochter, ik en mijn moeder, helaas is dat iets wat ze nooit heeft mogen meemaken: oma worden. maar ik weet zeker dat ze mijn dochter gruwelijk had verwend met van alles.

de hond op de foto kan ik me nog wel herinneren, Trix, dat malle beest volgde me overal in huis. toen ik groter was heb ik heus genoeg streken uitgehaald en daar bij was Trix met partner-in-crime. ik kan niet zeggen wanneer precies Trix is overleden, ik gok ergens rond 1980. ik weet nog dat ergens in 1981 een andere hond kwam, en die was 4 jaar toen mijn moeder overleed. de stoel waar mijn oma op zit heb ik nog steeds, die staat op me slaapkamer en het krukje in de linkerhoek heb ik een paar jaar geleden weggegooid, het leer van de kruk was helemaal kapot gescheurd. en zo kom ik wel vaker foto’s tegen met meubels of ander dingen in huis die er nog steeds zijn maar dat is weer een heel andere verhaal.