26 weken zwanger en Corona

Ik heb de afgelopen dagen een dagverslag bijgehouden hoe ik mijzelf voel en hoe het gaat. Vandaag het verslag van 16 november, de andere verslagen volgen later.

We zijn ondertussen drie dagen verder sinds mijn positieve ggd uitslag dat ik Corona heb. Hoe gaat het nu met mij? Nog niet veel beter kan ik je vertellen. Ik heb er jammer genoeg koorts bij gekregen en dat ondanks dat ik structureel over de dag twee paracetamol per keer slik.

Qua klachten heb ik verder voornamelijk last van hoofdpijn, snot en hoest. Ik rust en slaap zo veel als dat lukt, maar voel me zwaar belabberd. Sinds gisterenavond ben ik ook mijn reuk en smaak verloren en dat is heel gek kan ik je vertellen. Mijn man probeert er grapjes over te maken en wil mij allerlei vieze dingen gaan voorschotelen. De grapjas!

Mede omdat ik zwanger ben, probeer ik zo veel mogelijk rust te pakken, dit lukt best goed. Mijn man en dochtertje van 3,5 jaar zitten nu ook thuis. We hebben besloten dat ik niet ik thuis isolatie ga. Waarom wij dit besloten hebben, hoor ik je bijna vragen? De eerste dag dat ik serieuze klachten kreeg, had ik een tijd last van een flinke benauwdheid met druk en pijn op mijn borst, het voelde niet goed om alleen op de slaapkamer door te brengen. Tevens is ons dochtertje een heel liefdevol meisje die zich snel zorgen maakt. Ze begrijpt het maar al te goed dat ik ziek ben en slapeloze nachten wilden we nu echt voorkomen.

Dus wij zitten overdag “gezellig” met z’n drieën. En tot onze grote verbazing hebben zij beide een hele goede weerstand of het feit dat mijn man en ik beide gevaccineerd zijn, nog steeds geen klachten en testen zij beide negatief.

In de middag had ik een belafspraak met de gynaecoloog. En heb ik een aantal vragen gesteld, oa wat en of er mogelijke gevolgen voor de baby zijn.

Waar het eigenlijk op neerkomt: ik moet mezelf goed ik de gaten blijven houden, de koorts mag niet te hoog worden en ik moet bellen wanneer ik het (te) benauwd krijg.

Tot op de dag van vandaag is het nog niet bekend, logisch, wat de gevolgen voor de baby zullen zijn. Ik moet mezelf en de activiteit van de kleine dame in m’n buik goed in de gaten blijven houden. Dat is de enige graadmeter.

Niet de geruststelling waar ik eigenlijk op gehoopt had, maar ik probeer niet in de stress te vliegen en zoveel mogelijk alles per dag te bekijken.