Snap
  • Mama

2015 ends, 2016 begins

2015 is ten eind, het jaar waarin mijn man en ik, ons voor het eerst ouders mochten noemen. Zo nuchter als ik ben maakt dit me emotioneel.

Wow, ongelooflijk wat een jaar was dit. Waar ik vorig jaar deze dagen nog doorliep in zwangerschapspanty's en lettend op het eten, mocht ik er dit jaar van genieten als moeder!

Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik terug kwam van mijn vakantie in Denemarken/Zweden. Geloof me ik kan je alle tips geven bij: 'Hoe overleef ik een busreis met een blaasontsteking'. Mooi dat ik daar erg gevoelig voor ben, alleen blijft deze ene keer me voor altijd bij. Bij thuiskomst van de vakantie (met mijn moeder) sloot ik mijn vriend weer in mijn armen. Lekker om er even uit geweest te zijn en nog fijner om weer lekker thuis te zijn! Na een paar dagen al heel sterk het gevoel dat er meer aan de hand was dan alleen die blaasontsteking. Een dag overtijd en toen ik het aangaf wist mijn vriend genoeg. We durfden, nouja ik vooral, niet te hopen dat ik echt zwanger was. Meteen maar een test opgehaald en ja hoor zwanger :D Wel meteen spijt dat ik toch alsnog een antibioticakuur had gehaald tegen de blaasontsteking.

Ik weet nog goed hoe moeilijk ik het vond om het dan nog voor je te houden tegenover ouders. Van mijn gezicht lees je al heel snel wat af haha, meteen maar besloten om het in ieder geval de ouders te vertellen. Alle radartjes gingen bij me af, verloskundigen, verzekering, kraamzorg.....waar begin ik? Ik was al wel bang dat mensen zich gingen verlullen en dat gebeurde ook. En in een groepsapp....mijn vader, zucht dat was even een domper er nog omheen gedraaid dat scheelde weer een paar dagen. Tot ik ineens een berichtje krijg van mijn schoonzus...Gefeliciteerd! WAT?! Mijn vriend had het zijn zus maar even verteld want die had het nogal moeilijk. Ja overleg was er niet bij en dat heeft me wel even  'pissed off' gemaakt. Maargoed al snel bij neergelegd, er zijn ergere dingen in het leven, maar dit vond ik wel even vervelend.

Na de 20 weken echo besloten we toch het geslacht te willen weten, ik wilde het liever niet maar mijn vriend wel. Ik was bang dat hij zich opnieuw zou verlullen en ja ook dat gebeurde.....Sta je in de winkel bij een bekende en die verteld dat zij weet dat ze een zoontje krijgt, waarom mijn vriend doodleuk zegt: 'Ja wij zeggen t niet, maar dan kunt ze later mooi op date'. Als blikken konden doden had hij al onder de groene zoden gelegen. De tweede keer dat ik echt best woest was, hoe kon hij dat nou weer doen. Ik wist ook van te voren dat het zou gebeuren hij is zo niet tactisch! Nouja meteen de familie met mijn verjaardag maar ingelicht middels een taart. Het duurde even voor het kwartje viel haha.

Na de bevalling in april, ik kijk er nog steeds zeer positief op terug, hebben we verder een super jaar gehad. Als iets even tegen zit hoef ik maar naar mijn dochter te kijken om weer op te vrolijken. Wat een genot! Elke keer ziet ze meer, begrijpt ze meer, kan ze meer! Fantastisch om moeder te zijn, en ook gelukkig getrouwd te zijn. Ja mocht er een tweede komen dan pak ik het heel anders aan haha. Ik geloof dat ik mijn man niets vertel tot het zichtbaar is, dan kan hij zich in ieder geval niet verlullen ;-)

2015 een jaar van spanning, krampjes, luiers, rode billetjes, maïzena, van badje naar zwemles, van wieg naar ledikant, van borst naar fles, van verloofd naar getrouwd, van zwanger naar moeder. Van zo ongelooflijk veel mooie gebeurtenissen.

2015 heb ik ervaren als een fantastisch jaar en ik ben van plan ook 2016 met deze insteek van start te gaan.

Alle aanstaande moeders wens ik een fantastische bevalling en kraamtijd in 2016

Alle huidige moeders wens ik ook een fantastisch 2016, dat er maar weer mooie blogs voorbij mogen komen.