5 jaar geleden
#20 Strike three: You're out!
Na een pittig gesprek met de coordinator en vrijwilligster van de begeleide omgang afgelopen maandag wilde ik het nog 1 kans geven...
Oh wat voel ik mij dom. Gekwetst. Boos. Verdrietig.
Afgelopen maandag was ik erg emotioneel tijdens dat gesprek. Mijn grens was bereikt. Ik had niet meer te geven. Het was op. Daar zat ik dan. En ik brak. Ik huilde. En echt, ik huil bijna nooit waar anderen bij zijn. Maar ik kon het niet meer inhouden. Ik kon het niet langer verstoppen achter de boosheid.
Gelukkig begrepen ze waar ik vandaan kwam. Vrijdags hadden ze al een gesprek gehad met X. Hij verteld echter hele andere dingen over de situaties die ik ze al heb verteld. Zijn perspectief is kennelijk zo anders. En zij moeten hem ook serieus nemen daarin. Dat lijkt me een hele lastige positie. Ik weet dat wat ik zeg klopt, maar ja, ik weet ook dat dit mijn perspectief is op zaken.
Anyway. Zij stelden voor om eens te kijken of het misschien een mogelijkheid is dat X. en ik om tafel gaan. Ik krijg ter plekke buikpijn bij het idee. Helemaal gezien zij graag willen dat ik mijn gevoel en bezwaren tegenover hem uitspreek. Ergens wil ik dat heel graag. Ik wil heel graag eens boos worden op hem. Maar ik weet hoe dat afloopt. Hij wordt boos omdat het toch allemaal niet waar is. Als ik het uberhaupt mijn strot uit krijg. Ik begin me de laatste tijd steeds meer te beseffen dat naast verdriet en boosheid, ik ook angst voor X. ben gaan voelen. Angst dat ie ineens voor de deur staat. Angst dat ie weer als een razende tegen me tekeer zal gaan. Angst dat.. geen idee eigenlijk. Ik weet ook niet of het reeel is. Ik weet alleen dat het er zit.
Goed, terug naar gisteren. Het bezoek. In het gesprek had ik wederom aangegeven dat als hij te laat zou zijn ik met A. zou vertrekken. Dat ik hem 10 minuten zou geven en dan weg zou zijn. Na 5 minuten, geen X. Na 8 minuten komt er een appje dat er niemand de deur open doet. Dus oke, geen 10 minuten. Maar dus nog steeds (dik) te laat. En dat nadat je vorige week op je flikker hebt gehad over het te laat zijn. Please, leg me uit... hoe? Hoe? Interesseert je zoon je dan echt zo weinig? Dat simpel op tijd komen al niet lukt? Maar als je erop aangesproken wordt dan wel zeggen dat je "absoluut geen problemen hebt met op tijd komen". Nee joh, dat blijkt wel ??
Hoe dan ook, voor sommigen is dit misschien iets kleins. Voor mij is dit de laatste druppel in mijn toch al meer dan volle emmer. Ik ben er ZO klaar mee. Op deze manier kun je geen betrouwbare factor zijn in het leven van A. En ongeacht mijn eigen gevoelens, hem beschermen is mijn hoofdtaak.
