#20 Een laatste stuiptrekking

Ik ben jarig: 25 jaar oud geworden. Het is een moment van bezinning. Zeker met mijn recente breakup ligt de wereld weer aan mijn voeten. Veel tijd om na te denken over mijn toekomstplannen heb ik echter niet. Eerst nog wat losse eindjes aan elkaar knopen.

Het is einde middag en J. staat voor de deur. Het doet me goed dat hij zijn eigen sleutel niet meer kan gebruiken om binnen te komen. Hij moet nu wachten tot ik de deur open doe.

Ik laat hem binnen en ik zie dat hij een tasje bij zich heeft. Ik zeg er niks over en kom meteen ter zaken. We lopen een rondje door het huis. Ik heb de inboedellijst bij me en noem alles op. J. checkt of het klopt en kijkt meteen in alle kasten en kamers of er geen spullen meer van hem liggen. We eindigen in de schuur waar hij inmiddels al zijn spullen al heeft weg gehaald. Daarna gaan we weer naar binnen.

Het huis is leeg. Alles wat er nu nog staat is van mij. Ik open de app van onze 'gezamenlijke' rekening en laat hem zien welk bedrag hier nog op staat. Dit bedrag halveer ik en schrijf ik ook op de inboedellijst. Ik reken uit hoeveel geld ik J. nog schuldig ben en dat is een flinke som. Gelukkig is het geen probleem, ik kan hem meteen betalen & houd dan zelfs nog spaargeld over. Ik laat J. zijn handtekening zetten voor akkoord en dan vraag ik hem om zijn huissleutels in te leveren en het formulier van de woningbouwvereniging te ondertekenen. Dit weigert hij, hij wil eerst het geld op zijn rekening.

Ter plekke maak ik het bedrag over waarna hij alsnog tekent en mij mijn huissleutels (terug) geeft. 

Als het officiële gedeelte erop zit, verzoek ik hem te vertrekken. Ineens geeft hij mij het tasje dat hij al die tijd bij zich heeft. 'Gefeliciteerd met je verjaardag!' 

Oké, dit had ik niet zien aankomen.. Ik ben ontzettend verbaasd. J. vertelt me dat zijn vader hem had afgeraden dit cadeau nog aan me te geven, maar hij had het speciaal voor mij gekocht en hij wou toch dat ik het nog zou krijgen. Ik weiger, hier zit ik niet op te wachten. 

Dan stapt J. ineens naar voren en probeert me te zoenen. In een reflex deins ik achteruit en vraag ik hem waar hij in godsnaam mee bezig is?!

Hij vertelt over de sfeer bij zijn vader thuis, dat ze constant ruzie hebben en dat zijn vaders vriendin hem een maand de tijd heeft gegeven een andere woning te vinden. Ze willen hem daar geen moment langer meer hebben. Hij zegt dat hij me mist & hoeveel hij van me houdt. Dat hij al vanaf het begin van mij gehouden heeft & dat hij dat altijd zal blijven doen. Eigenlijk wil hij me terug... 

Ik hoor zijn verhaal vol verbazing aan. Wat heeft deze jongen een enorm groot bord voor zijn kop. Ik maak hem duidelijk dat ik niet van hem houd, dat ik verder wil met mijn leven en dat er van 'weer bij elkaar komen' absoluut geen meer sprake is. 

Hij is duidelijk gekwetst, hij had waarschijnlijk een ander antwoord van mij verwacht. Maar het is zoals het is. Ik wijs hem de deur, maar ik besluit uiteindelijk toch het cadeau aan te nemen. Ik heb net een enorm geldbedrag naar hem overgemaakt en ik vind dat ik in ruil daarvoor wel wat van hem verdiend heb.

Als hij eindelijk weg is, pak ik het cadeau uit. Het is mijn lievelingsparfum.