7 jaar geleden
#2 Mama's time management faalt
De kostbare seconden, minuten, uren, dagen en weken razen voorbij. De ouderdom en traagheid sluimeren erin. Ik kom in tijdnood.
Ik ben de snelste niet meer. Dat merk ik in mijn doen en laten iedere dag weer. Toegeven wil ik het liever niet. Ik kom er niet onderuit en zet mij toe tot acceptatie. Weerstand is geen optie. Ooh nee! Dit klinkt alsof ik de tachtig jarige leeftijd nader. Ja, wel zeker ooit. Nu nog even niet.
Ik realiseer het mij steeds meer. De jaren vliegen voorbij. De vierentwintig uren die een dag vormen blijken voor mij niet voldoende. De mama taken krijg ik niet volledig af gedurende de vierentwintig uur.
Hersenspinsels over en weer. Waar ligt het aan? Hoezo verdwijnen die vierentwintig uren nou als sneeuw voor de zon. Ik kan het niet vatten. Nee echt niet. Keer op keer denk ik hardop: Hoe is het mogelijk dat ik vooralsnog niet de taken afkrijg die ik per dag af wil hebben. Wat is er nou toch mis met mijn mama time management? De twijfels slaan toe.
Lange dagen maak ik. Vaak genoeg lig ik er pas om 4 uur 's nachts in. En nee, niet vanwege de kids die over het algemeen tijdig en héérlijk onbezorgd liggen te dromen, maar gewoonweg doordat mijn taken nog niet volledig zijn volbracht. Dit gaat door. Iedere dag weer.
Opeens besef ik mij, dat ik slapen moet. Ik dwing mezelf en sleur mijn trage, oude lijf de slaapkamer in. Hup, mijn héérlijk warm bed in. Lig ik voor mijn gevoel net in mijn goddelijk bed, hoor ik de vogels fluiten. Mijn gedachten: "Can you please stop the time? Héél even, dan kan ik nog even op mijn andere oor keren". Zo sneu. Ik mag mijn bed weer uit en vrolijk vervolg ik mijn mama taken.
Vierentwintig uren! Wie heeft dat zo waar bedacht? Hanging in there.
❤xD
#me time alert
foto credits: renardwatches
Anoniem
Ja klopt helemaal. Ben nu ook ik therapie. Maar er zal bij mij weinig verandering in komen. Mijn ocd word veroorzaakt door mijn bipolaire stoornis. Dit is mijn zelf aangeleerde manier om de dagen weken of maanden zonder extreem hoge pieken en dalen door te komen. Maar misschien dat het bij jou iloveto een andere reden heeft. En dat het met behulp van eventuele therapie weer wat rustiger word in je leven en vooral in je lijf en hoofd. Wat zo leven is verdomd zwaar! Succes x
Anoniem
Ik moest eerlijk gezegd ook meteen aan OCD = obsessieve compulsieve dwangstoornis denken. Dat is behoorlijk heftig als je dat hebt en kom je ook niet zo snel van af (zonder therapie). Ligt natuurlijk ook aan de zwaarte ervan. Vaak komt t voort uit onzekerheid, onveiligheid en op zo'n manier (door alles perfect en tot de puntjes uit te voeren) geeft het n (schijn) gevoel van controle. Vele mensen raken daardoor idd burnout. Sterkte.
ILoveTo
OMG!!! EXACT ☝ 3 kids and so on. Praat jij er met iemand over en hoe pak je het verder aan? Ik ga zeker even inlezen over dwangneurose. Thanks a lotty!
Anoniem
Heel herkenbaar jouw verhaal. Zo gaat het er bij mij ook al jaren aan toe. Het heeft ook al de nodige burnout's te weeg gebracht. Ben er sinds paar maanden achter dat ik last heb van dwangneurose. (Onder andere) Alle taken die ik mezelf op leg op een dag ( en dat zijn er nog wel wat met 3 kids een huishouden en als zelfstandig ondernemer) moeten ook echt af anders word het onrustig in mijn hoofd en lijf. Een on beheersbare dwang om het te moeten doen. Het moet af. En goed! Misschien verstandig om er een keer over te praten met iemand? Desnoods alleen maar om uit te sluiten dat dat het bij jou niet is.