2 liter vruchtwater wordt er afgetapt.

Met 29 weken zwangerschap is het lichamelijk echt heel zwaar. Ik slaap slecht. Met 2a3 uurtjes slaap mag ik heel blij zijn. Als ik op mijn rug lig word ik duizelig en op mijn zij heb ik heel veel pijn. En alle kussens in huis liggen tussen Marius en mij in. Dan weer tussen mijn benen. Even later weer onder mijn enorme buik. 

Maar geen enkele pose ligt goed voor langer dan 10 minuten. En als ik geluk heb val ik binnen die tijd in slaap. Maar dat gebeurd zelden.

Dus ik ben op. Maar weet ook wat dat betekend. Ik zal vruchtwater moeten laten aftappen, met het risico dat de weeën gaan beginnen. Maar ik weet ook dat ik dit niet nog een week vol hou. Ik word emotioneel ook steeds meer een wrak. Door de zorgen om ons meisje natuurlijk maar slaapgebrek helpt daar ook niet echt bij.

Ik heb gesprekken met maatschappelijk werk. Ik uit mijn zorgen. Ik ben zo bang voor de toekomst. Ik ben bang voor een ernstig ziek kindje. Bang dat ze veel pijn zal hebben. Ik ben bang dat Hidde aandacht tekort komt. Ik ben bang voor het aller ergste dat ons meisje niet bij ons mag blijven.

Soms slaat de paniek heel erg toe.  Begin ik te zweten en krijg hartkloppingen, dan weet ik gewoon niet waar ik het moet zoeken. Soms slaat de twijfel heel eventjes toe. Maar gelukkig is die twijfel van korte duur. Wat er ook gebeurd ik kan altijd met trots naar ons zelf kijken. En weten dat we ouders zijn die door het vuur gaan voor onze kindjes, hoe klein ze ook zijn. En dat voelt goed.

Met 29 weken en 2 dagen hebben we weer een uitgebreide echo in het ziekenhuis.  De arts is blij dat ze me weer ziet. Dit is dezelfde arts die mij vorige week thuis had gebeld en dacht dat ik deze afspraak niet zou halen. 

Ze ziet direct dat ik het niet meer vol hou.  Ze begint met de echo en ziet dat de baby er ook veel last van krijgt. De huid van ons meisje is dikker van vocht en ze beweegt ook minder.

Dus ze besluit mij direct op te nemen op de afdeling verloskunde waar ze vruchtwater gaan aftappen. Ik vind het allemaal prima. Maar ook super spannend. Maar weet dat het niet anders kan. Hidde is bij opa en oma en kan daar blijven . En ik had mijn vluchtkoffer mee voor het geval dat... En dat geval is nu. Spannend, we hebben geen idee wat we moeten verwachten van hoe het allemaal zou gaan. Vruchtwater aftappen hebben we nog nooit van gehoord. Het gebeurd ook zeer zelden vertelde de gynaecoloog.  Er zitten erg veel risico's aan.

Op de afdeling krijg ik een 1 persoonkamer. Marius mag ook blijven. Dat vind ik wel heel erg fijn. Fijn om dit allemaal echt samen te doen. Ze vertellen ons dat de aftappen morgen ochtend zal gebeuren. Eerst krijg ik een longrijp prikje. Dit voor het geval de weeën beginnen na de punctie. 

Auw dit is een gemeen prikje.Gelukkig ligt er een mooie echo foto van vanmorgen van ons meisje op het nachtkastje. Hier doen we het allemaal voor en de pijn is gelijk weer weg.

Op de echo was te zien dat ons meisje alweer 2000 gram woog. Veel vocht waardoor al zo zwaar.

Na de longrijp prik maken ze nog even een ctg. Deze is erg slecht te maken. Veel te veel vruchtwater. Dus baby kan veel ronddraaien en er zit veel te veel water tussen ctg ding en baby. Maar Marius vindt het hartje steeds weer terug. Hij heeft er lamme armen van maar hij doet het graag.

Na het avond eten kijken we wat tv en doen een spelletje en dan is het al gauw weer bedtijd. Ik kan echt niet in slaap komen. Het draaien op zo'n smal bedje is nog lastiger en de kussens zijn veel te zacht. Het is gewoon niet leuk. Ik krijg een slaap tablet van een lieve zuster. Iedereen is heel lief dat maakt het allemaal makkelijker.

Het slaaptabletje helpt niet echt. Ik heb de hele nacht gespookt. Wandelen door mijn kamer. Marius heeft gelukkig wel geslapen. Ik was ook gewoon heel erg gespannen.

Midden in de nacht werd ik helemaal gek van de jeuk op mijn buik. Hij staat zo strak en thuis smeer ik hem wel 3x in met olie. Om die jeuk maar kwijt te raken. Maar ik had de olie niet in vluchtkoffer gedaan. Dus na een uur helemaal gek te worden op het belletje gedrukt en gevraagt of zij er wat voor hebben. Een hele lieve zuster is speciaal naar de kraamafdeling gelopen om daar bodylotion voor mij op te halen. Ooooh wat een verlichting. Maar slapen nee hoor. Heb misschien 2 uurtjes geslapen. Hopelijk lukt dat na de punctie morgen weer.

Om half 8 krijgen Marius en ik een ontbijtje. Ik probeer zo goed mogelijk te eten. We weten tenslotte niet wat de dag ons brengt. 

Na het ontbijt wordt er nog een ctg gemaakt en krijg ik nog een longrijp prikje. Om 9 uur worden we opgehaald door een verpleegkundige. We worden naar een kamertje op de afdeling gebracht. Ik begin  helemaal te shaken van de spanning,  en ga even zitten. Maar dat lukt door de pijn maar even.

Er komen veel mensen meekijken. Het komt maar weinig voor en iedereen vindt bet interessant. Wij vinden dat prima als ze zich maar afzijdig houden.

De gynaecoloog en gynaecoloog in opleiding maken alle opvangpotten en slangentjes klaar. De gynaecoloog hoopt 3 liter te kunnen aftappen. Pff 3 liter normaal heb je 1,5 liter verteld hij ons. Ok zo extreem had ik het niet verwacht. 

De arts maakt een echo om te kijken waar de baby ligt en zoekt een goede plaats uit waar hij kan prikken. Hij ontsmet de plek en plaatst een verdoving. Daarna prikt hij met de punctie naald in mijn buik. Ik kijk niet, ben bang dat ik dan beweeg of duizelig word.

De naald wordt er direct weer uit getrokken. Een klein slangetje blijft zitten. Gelukkig ons meisje kan nu niet meer geprikt worden.Het vruchtwater klettert in de opvangbakken. Totaal wordt er 2 liter weggehaald. De arts wilde wel meer. Maar zal dan nog een punctie aan de andere kant van de baby moeten maken. Dat zal nog meer risico's met zich mee brengen. Voor nu was het goed. Waarschijnlijk over 1,5 week weer. Als we dat gaan redden. Het vruchtwater was mooi helder.

Als de arts het slangetje uit mijn buik haalt, wordt hij heel hart. Ook ben ik duizelig. Ik blijf even kwartiertje liggen en daarna helpen Marius en de verpleegkundige mij naar mijn bed in mijn kamer.

De verpleegkundige zegt me even te rusten en over een halfuurtje komt ze even een ctg maken. Ik vraag om paracetamol, ik heb namelijk wel heel veel pijn. Ik krijg ze en ze laat Marius en mij even alleen. Dan krijg ik steeds krampen die komen en gaan heel snel. Het overvalt me even. Marius wil op knop drukken.  Ik zeg nog dat gaat zo wel over door paracetamol.  Maar het wordt al snel heftiger. Marius roept dit zijn weeën. Oh ja zo voelde dat idd. Hij drukt meteen op de knop. De verpleegkundige ziet het ook direct. Ze zet mij op een stoel en doet de ctg om. Ze ziet direct weeën activiteit.  En belt de gynaecoloog die de punctie heeft gezet. Ik moet ondertussen al echt de weeën wegpuffen. De gynaecoloog komt direct en kijkt even en schrijft direct weeën remmers voor. 

Die helpen gelukkig heel snel. Oh wat was dit even angstig. Maar het is snel weer rustig. Mijn buik is ook een stuk normaler. Ik kan hem zelfs iets indrukken. En ik kan weer slapen. Die middag heerlijk geslapen. Die ochtend had mij uitgeput. Marius haalt Hidde op. Ik mis hem zo. Die middag komen ze samen langs. We gaan met de rolstoel naar het restaurant beneden en eten samen  wat. Ook speelt Hidde bij het kinderziekenhuis. Hij wil niet meer weg. Hij vindt het hier geweldig. Vinden we wel handig. We zullen in de toekomst hier waarschijnlijk vaak te zien zijn.

Die nacht slaap ik als een roosje. Alleen in mijn kamer. Marius is bij Hidde. De volgende ochtend mag ik na alle controles naar huis.

Ooh wat voel ik mij een stuk fitter. Zo blij dat ik deze keuze heb gemaakt.