7 jaar geleden
2-- Krokodillentranen in het ziekenhuis
De volgende ochtend ga ik aan het werk alsof er niets aan de hand is.
Zo gauw ik mijn vader zie begin ik spontaan weer te huilen.. Pappa, vertel jij me asjeblieft dat dit kindje gezond is.. Dat deze wel bij me blijft. Mijn vader kijkt bedenkelijk en ik zie de zorgen in zijn ogen. Hij geeft me een knuffel. Natuurlijk komt het goed! Die kleine voetballer moet toch met opa mee naar Ajax, of samen op de trike?!
Mijn vaders woorden stellen me deels gerust. Maar niet helemaal. Ik bel Dennis op en zeg dat ik uit mijn werk naar het ziekenhuis rij. Ik wil dat hij mee gaat.. Denn zorgt dat hij optijd bij mij is en sluit samen met mij de winkel af.
Als we in het ziekenhuis aankomen voel ik me vreemd. Alsof ik flauw ga vallen. Ze nemen ons ook niet echt serieus. Uiteindelijk mogen we van de huisartsenpost door naar de afdeling gynaecologie. Ik mag alvast gaan liggen en de dokter komt zo bij ons. Na ruim een uur is er eindelijk een gynaecoloog die de echo bij me gaat doen. Hij stuntelt ontzettend maar na een kwartier komt hij (bijna glimlachend) met de mededeling dat ons kindje is overleden. Het heeft geen hartactiviteit meer. Het is nu afwachtend of de miskraam uit zichzelf doorzet. De woorden van de gynaecoloog gaan aan mij voorbij, ik staar als een zombie voor me uit.
Anoniem
O meis, wat erg voor je !! Maar helaas zo herkenbaar .. ben nu voor de 5e keer zwanger maar het is wel mijn eerste kindje. Afgelopen februari mijn mooie meisje verloren met 14 weken zwangerschap. Ik kan niet mee praten over het bijna lachend want mijn verloskundige huilde met mij mee. De 3 keer daarvoor ging het tussen de 7 en 9 weken fout en dat kwam zelf opgang. De laatste hebben ze weg gehaald. Ben nu 21 weken zwanger van dit wondertje maar het blijft een hele enge zwangerschap !! Heel veel sterkte met dit verlies !!
Anoniem
De titel dekt niet helemaal de lading. Dit zijn echte tranen! Sterkte.
Anoniem
O zo herkenbaar ik heb nu 6 miskramen gehad en bij 4 kwamen ze ook bijna lachend binnen