2 kinderen opvoeden is hetzelfde als 1 kind opvoeden

Zo heel af en toe hoor je nog wel eens iets over je eigen leven waar je nog niets vanaf wist.

Vandaag was dus zo'n dag.

We hadden met een kleine groep van onze familie gezamenlijk gegeten bij mijn oma.

Toen we op het punt van vertrekken stonden en ik bezig was met spullen van de kinderen bij elkaar rapen, zie ik mijn lieftallige echtgenoot bij de deur staan en hij staat een tijdje te kijken naar hoe ik bezig ben.

Dus ik zeg tegen hem: schat, je kan wel lief kijken naar wat ik doe maar zo schiet het niet op (het was al laat en de kids waren moe) 

Geeft verder niets natuurlijk maar ik dacht pak even de jassen ofzo zodat we tegelijk klaar zijn.

Maar nog voordat ik iets kon zeggen komt mijn tante ertussen: ja die jongen heeft de hele dag gewerkt blablablabla

Dus ik zeg: wat heeft dat er nou mee te maken?

Ja hij werkt de hele dag en jij hebt het niet zo druk en hij doet alles.

Pardon? Het is druk genoeg hoor met 2 kleine kinderen. 

Nou zegt mijn tante dan ben je echt triest als je denkt dat je het druk heb met twee kinderen en je werkt niet dus je hebt verder niets om handen, ik heb ook een kind en ik werkte wel dus ik weet hoe het is.

Nou ik was het totaal niet met haar eens en zei tegen haar dat ik niet zeg dat ik het druk HEB maar dat is soms druk IS met 2 kinderen en toen ik nog werkte (op een psychiatrische afdeling) en nog geen kinderen had, het toen veel minder druk was. Ik vond mijn werk toen minder zwaar als nu dat ik thuismoeder ben met 2 kleine kinderen. Ook zei ik dat het met 2 kinderen wel even iets drukker is als met 1 kind.

Nou daar is volgens mijn tante niets van waar en 1 kind is precies hetzelfde als 2 kinderen wist ze mij te vertellen. En de oudste gaat 3 keer per week een ochtend naar peuterspeelzaal dus......

(Dus loop ik naar huis, laat de honden uit, stofzuigen dweilen was draaien, mijn kleine man een fruitje, doe boodschappen en sta weer op school)

Puntje bij paaltje ik heb geen klap te doen!

Nou ik ben werkelijk met stomheid geslagen!

Het is niet de eerste keer dat ik commentaar krijg over hoe het er bij ons aan toe gaat. Het is eindelijk iedere keer wel weer hetzelfde verhaal. Volgens mijn oom, tante en mijn moeder hoeft mijn man niets te doen omdat hij werkt.

Mijn man daarintegen vind het heel normaal dat als hij thuis is dat hij zich lekker met de kinderen bezig houd en ik met het eten en het huishouden. Dat vinden wij allebei het beste werken. Hij moet ze al de hele dag missen en de jongens missen hun papa ook, dus als hij hun dan lekker aandacht kan geven dan is dat voor ons allemaal heel fijn. En ondertussen kan ik weer dingen doen waar ik overdag niet aan toegekomen ben.

Maar volgens mijn tante doet mijn man alles. Hij zei tegen haar dat hij helemaal niets hoeft te doen als hij thuis is behalve dan met de kinderen spelen. Maar daar word niet naar geluisterd.

Natuurlijk gooit hij wel eens een vuilniszak weg of neemt een klein boodschapje mee als ik iets vergeten ben. Loopt soms met de honden of ruimt een keer de schuur op maar vraag niet aan hem hoe de wasmachine werkt of waar de vaatwastabletten staan! (Dat vroeg hij toevallig laatst aan mij)

Ik zit er wel ernstig over na te denken om tegen iedereen die commentaar heeft te zeggen dat als ze het niet eens zijn met hoe het er hier aan toe gaat dat we dan beter geen contact meer kunnen hebben.

Het voelt voor ons een beetje alsof ze proberen te stoken tussen ons. Want wij hebben geen probleem met hoe het gaat. Wij zijn gelukkig en bevinden ons in een rustig vaarwater maar dat maakt voor hun blijkbaar niets uit.

Ze kunnen ook nooit eens tegen ons zeggen dat ze blij zijn dat het goed met ons gaat.

Maar ja ik moet ook vooral zelf heel blij zijn en dankbaar voor wat we hebben samen en dat ben ik ook!