1ste schooldag: Wat er in mij om ging.

Gister was het Lina haar eerste schooldag. Vele hebben via mijn story’s op Instagram al een hoop mee gekregen hoe goed deze verlopen was. De centrale vraag van de dag aan mij was “Heb je gehuild?”

Niet het moment zelf dat ik haar naar school bracht maar de avond ervoor. Toen ik klaar was met alles klaar leggen voor de grote dag. Ik plofte neer op de bank naast mijn man en keek hem aan en zei “besef je dat er nu een ander persoon de zorg dagelijks over zal nemen”. Lina is alleen gewend geweest om 2 keer in de week voor 4 uurtjes naar de opvang te gaan om te spelen. En het laatste jaar werd dit met een derde dag uitgebreid van 4 uurtjes. Maar dit voelt anders.

Tegen de juf zou ik willen zeggen:

Lieve juf, Ik zal u moeten toevertrouwen met mijn meest kostbare in mijn leven, ik zal een stukje van mijn hart moeten toe vertrouwen aan u en niet voor maar een paar uurtjes nee voor paar uurtjes elke dag, vijf dagen in de week.

Mijn kind. Mijn doel in het leven. Mijn liefde. Lieve Juf, u zal de eerste persoon zijn die voor mijn kind zal moeten zorgen, haar elke dag nieuwe dingen bij leren, haar begeleiden, over haar waken.

Ow juf, zult u luisteren, zult u de tijd nemen, de geduld opbrengen, zult u haar soms ook alleen maar aankijken omdat dat soms effectiever werkt dan streng toespreken. Zult u haar goed in de gaten houden, ze lijkt heel dapper maar ze kan soms ook heel verlegen zijn. Zult u haar introduceren aan de kleuter werelden van plezier, fantasie en samen spelen. Ik hoop dat mijn kind even kostbaar is voor u als dat zij voor mij is. Elke dag wanneer ik haar zal achter laten, zal zij één van u zijn en zodra ik weer terug kom zal één van uw kindjes weer één van mij worden.

Een handje om vast te houden, een stevige knuffel, een glimlach. Zwaaiend, zodra één van ons haar verlaat.

Bedankt dat u mijn kind haar eerste onderwijzeres en juf bent. Na mij natuurlijk!

Het zijn maar een paar uurtjes per dag maar voor mij voelen die paar uurtjes op dit moment nog erg lang. Ik kijk om de haver klap op de klok of het al tijd is dat zij opgehaald mag worden.

Ik vraag mij af wat zij aan het doen is. Of dat iedereen haar lief behandeld. Ik hoop dat zij een klik vindt met iemand uit haar klas. Ik hoop dat zij vriendinnetjes maakt. Ik hoop dat zij lief is voor anderen. Ik vraag mij af of de juf(fen) weten hoe speciaal Lina is voor mij. Ik vraag mij af of Lina aan thuis denkt of dat zij aan mama denkt en of dat ze misschien een knuffel nodig heeft. Ik mis haar stemmetje en haar verhalen om mij heen. Ik vraag mij af of zij enig idee heeft hoe moeilijk het is voor mij om haar te laten groeien. Op deze dag dat mijn hart breekt waarin ik mij in de fase van loslaten bevindt, waarin ik haar de eerste stap zal moeten laten zetten.