#1chapter-

Een hart gebonk, warmte en een angstig gevoel, brengen mij langzaam weer tot bewustzijn. Het is weer zo ver, de zoveelste nachtmerrie, het gevoel dat ik nooit meer wakker word en dit gevoel altijd blijft. Langzaam raak ik ervan bewust dat ik in bed lig, dat ik in een veilige omgeving ben, ik ben thuis. 

Deze nachten komen vaak voor, het is normaal en het hoort bij de verwerking, ik hoor het de arts nog zeggen. In een kleine oogwenk zie ik dat het 04:00 uur is, fijn ik heb er net 1 uur slaap op zitten en mijn biologische wekker aka mijn newborn, zal over niet al te lange tijd ook koestering zoeken bij mama. Gelukkig ben ik niet alleen, mijn man ligt naast mij, alsmede mijn lieve hond, ik roep hem bij mij en alsof hij het aanvoelt, komt hij dicht tegen mij aanliggen met zijn snuitje op mijn nog bonkende borstkas. 

Wetende dat ik beter nog even kan rusten, de angst om mijzelf weer te verliezen in een nachtmerrie die niet eindigt maakt me allert, maar toch de moeheid wint.... even dan... ik sluit mijn ogen en dan zit ik recht overeind in bed, het zweet breekt me uit... 

To be continued..