#16 Strike two

Ik voel de woede langzaam in me opborrelen. Zou hij nou serieus weer niet komen opdagen?? Na vorige week? Hoe dan?! 

Ik spreek met de vrijwilligster af dat als X. er om 12 uur nog niet is ik gewoon weg ga met A. Vette pech voor hem dan. Om 1 minuut voor 12 besluit ze nog even voor de zekerheid op haar telefoon te kijken. Ik sta spreekwoordelijk al met 1 voet buiten de deur. Ik ben er klaar mee. "Oh" zegt ze "een appje van X. dat hij de afspraak niet vergeten is en er bijna is." Dit appje is verzonden om 11.47u en dat terwijl hij er om 11.45u had moeten zijn.Daarnaast vind ik dat als je dan om 12.03u een keer komt binnen lopen, je er niet om kwart voor al bijna was. Maar goed dat is mijn persoonlijke mening.Als het aan mij had gelegen had ik A. gewoon meegenomen en had ie pech gehad, appje of niet. Maar ik ben dan ook opgevoed met: afspraak is afspraak.

Ik ga weg en laat A. achter. Aan de ophaaltijd veranderd niks dus X. heeft een goeie 20 minuten met hem voor ik er weer sta om hem op te halen. Ik besluit om niet meer weg te gaan maar in de auto een spelletje te spelen op mijn DS. Na 20 minuten sta ik weer binnen en brengt de vrijwilligster A. naar me toe. X. had een cadeautje voor hem meegenomen. Lekker belangrijk.. Zorg liever dat je gewoon je afspraken na komt. Maar dat zeg ik maar niet hardop.De coördinator is weggeroepen dus in overleg met de vrijwilligster spreek ik af haar straks te bellen. De vrijwilligster zegt even een hartig woordje met X. te zullen spreken hierover. Maar wat mij betreft is dit al te laat.

Als A. in bed ligt probeer ik de coördinator te bereiken. Ik krijg haar voicemail. 's Avonds heb ik een mailtje. Op haar voicemail had ik aangegeven dat ze me ook volgende week mocht bellen, dat het geen haast had. Ze vraagt of dit nog steeds zo is of dat ze me vandaag even moet bellen. Ik hou het op maandag. Zo kan ik ook nog even afkoelen en kijken of ik nog steeds dezelfde gevoelens erbij heb als nu. 

Van de 4 afspraken is X. er 2 netjes nagekomen voordat hij weer in het patroon vervalt wat ik van hem ken. De bedoeling zou moeten zijn om na 6 afspraken te evalueren en de grens wat op te schuiven zodat ik meer vertrouwen zou krijgen. Om te kijken wat er mogelijk zou zijn. Zoals ik het nu voel hoeven er wat mij betreft geen afspraken meer te komen. Als je iets simpels als op tijd komen al niet voor elkaar krijgt, waar ga je dan heen? Er is al geen fatsoenlijk startpunt om vanuit verder te werken, want daar gaat het al fout.Nadat hij vorige week niet was komen opdagen vertelde de coördinator dat het een voordeel is dat A. nog zo klein is. Die snapt namelijk niet dat zijn vader niet komt. Voor hem is het alsnog een leuk uitje geweest naar een kamertje met ander speelgoed dan thuis. Ze had eerder die dag een jongetje gehad van een jaar of 6 waarvan zijn moeder niet was gekomen. Dit jongetje was compleet over zijn toeren en in tranen. En dat begrijp ik. Maar wat daarvan bij mij is blijven hangen is dat ik wil voorkomen dat A. dat jongetje wordt. Ik denk dat X. heeft laten zien dat ie in de afgelopen 7 maanden geen zak heeft bijgeleerd. En ik kan geen redenen meer verzinnen om het risico te lopen dat A. daar (op den duur) het slachtoffer van wordt.

Wat vinden jullie? Wil ik te snel de stekker eruit trekken? Zou ik X. nog een kans moeten geven? Of heb ik genoeg gedaan en is het tijd om nu echt de grens te trekken en door te pakken?