15jaar & zwanger

Hi!

Hierbij een ‘klein’ kijkje in ons leven, over mijn tienerzwangerschap!

Vaak worden jonge meiden die zwanger zijn al snel bestempeld met het label, ‘Daar komt niks van terecht’! Maar ik (wij) willen laten zien dat het ook heel goed kan uitpakken, zolang je er zelf 100% voor gaat en de juiste hulp hebt!!!

Toen ik (Maaike) 13jr was leerde ik (Papa) Pascal kennen via MSN, tja heel romantisch was het niet. Al vrij snel hadden we klik en kregen we ‘verkering’. We waren jong en echt ‘verkering’ kende we nog niet, dus het ging ook met ups en downs.

Na 1,5 jaar voelde ik me anders, stiekem wist ik dat ik zwanger was, maar stopte het weg omdat ik dacht, ach nee dat overkomt mij helemaal niet! Na een tijd drong mijn moeder mij erop aan om samen naar de huisarts te gaan en een test te doen, en die was positief!

We barstte allebei in tranen uit, mijn moeder was erg boos en teleurgesteld. Na overleg met de huisarts heeft die ons diezelfde dag nog doorgestuurd naar het ziekenhuis om te kijken hoelang ik al zwanger was. Dat bleek ruim 6 maanden! ‘Shock’...

Toen ik mijn kindje voor het eerst op de echo zag, moest ik toch een klein beetje glunderen, zoiets bijzonders, maar tegelijkertijd waren we erg geschrokken, hoe moesten we dit doen? Stoppen met school? Geld verdienen? Alleen?

's Avonds kwamen pascal en zijn ouders om eens samen goed om tafel te gaan, weg laten halen was geen optie en afstaan voor adoptie moest ik al helemaal niet aan denken! Na lang gesproken te hebben met elkaar gingen we er met z’n allen voor!

Maar dan komt het moment dat je weer naar school moet (ik zat in het 3e jaar vmbo). Samen met mijn mentor en een begeleider gingen we het vertellen aan mijn klasgenoten, wat was dat eng!! Maar gelukkig werd er goed gereageerd. Natuurlijk kwamen er ook minder leuke reacties, vaak achter onze rug om: ‘Ach, komt toch niks van terecht’ en ‘Die blijven toch niet samen’. Maar wat zijn wij hier goed uitgekomen!

Zonder de hulp van onze ouders hadden we dit natuurlijk nooit gered, we zijn ze ook erg dankbaar dat ze ons toen zo goed hebben geholpen en nog steeds! Ze namen allemaal een deel van de opvoeding van Naomi op zich, zodat wij onze school konden afmaken en daarna een opleidingen konden gaan volgen. Naast school gingen we werken want er moest natuurlijk wel geld verdiend worden.

Ik werk nu al ruim 7 jaar in het kappersvak, en mijn man is filiaalmanager bij een scooterzaak in Utrecht! De eerste 6 levensjaren van Naomi woonden we nog thuis, doordeweeks bij mijn ouders en in de weekenden bij mijn schoonouders, maar toen vonden we het wel eens tijd om echt op ons eigen plekje een ‘echt’ gezin te starten! Naomi werd natuurlijk deels opgevoed door haar oma’s en opa’s en dat moesten we nu echt zelf gaan doen! Spannend...

De Eerste 2 jaar hebben we een huisje gehuurd, en sinds 3 jaar hebben we een koophuis! Wie zei, daar komt niks van terecht?! 2 jaar geleden werd ons gezin compleet met de komst van ons zoontje Dani, een echte puberpeuter maar een heerlijk ventje! De oma’s kunnen nu echt oma zijn, en wij echt mama en papa, en dat is optimaal genieten!

Zolang je er zelf 100% achter staat en er alles aan doet om je kleintje een goed leven te geven dan lukt dat! Probeer de mensen die je veroordelen te laten zien dat je het wel kan, want dat maakt je trots op jezelf en je gezin! 15 jaar is natuurlijk heel erg jong en papa en mama te worden, maar ik had het voor geen goud willen missen!

Liefs,

Maaike.

Insta: maaikebecking