#15 Strike one

Om half 4 kom ik binnen lopen met A. Hij herkent de vrijwilligster inmiddels en samen gaan we naar de speelkamer. Hier spelen we samen met wat speelgoed en ik klets wat met haar. Ook de coördinator komt nog even binnen lopen en we kijken welke data er nieuwe afspraken gepland kunnen worden en wanneer de 6 weken evaluatie zal plaatsvinden.

Nadat dit is afgesproken kijk ik op de klok. Kwart voor 4. Hij zal er zo wel zijn. A. is intussen druk aan het spelen en rondkruipen. Tegen het einde van de dag is hij wat onhandiger en even later stoot hij zijn bolletje. Ik knuffel en troost hem. We gaan samen op de bank zitten en al snel wil hij weer naar de grond om verder te spelen.Het is inmiddels 5 voor 4. Geen X.

Om 4 uur gaat de vrijwilligster even overleggen met de coördinator. Daarop besluiten ze om hem te bellen. Ondertussen speel ik met A. met de poppetjes en blokken waar hij druk mee is. Met de vrijwilligster bespreek ik dat X. ook regelmatig te laat was bij onze afspraken. En vervolgens boos werd als ik hem na een kort bezoekje weer de deur moest wijzen omdat A. naar bed moest.Dan komt de coördinator weer binnen lopen. X. komt niet.Ik slaak een zucht. Onbewust is dit het moment waar ik op heb zitten wachten. De coördinator verteld dat X. aangaf dat hij dacht dat het om kwart voor 5 was. (Yeah right, bij een instelling die tot 5 uur open is). De vrijwilligster pakt dit meteen aan en zegt dat wij het er net nog over hadden dat X. ook al regelmatig te laat was toen de afspraken nog gewoon bij mij thuis waren.

Het is lastig. Ik wil tegen hun niet kwaad spreken over X. Ik wilde met een schone lei beginnen. Maar ik wil wel eerlijk tegen ze zijn. Zeker omdat ik daarna hoor dat X. zelf aan heeft gegeven geen problemen te hebben met afspraken nakomen.De coördinator vraagt mij of ik X. als warrig zou bestempelen. Omdat hij zei niet te weten hoe hij bij kwart voor 5 kwam en hoe hij deze fout heeft kunnen maken. Hier moet ik even over nadenken."Nee, warrig is niet zoals ik hem zou beschrijven. Maar ik ken hem inmiddels wel als iemand die zijn eigen waarheden maakt. En zodra blijkt dat het anders zit en je hem hierin tegen spreekt, wordt hij kwaad. Ik denk dat hij daadwerkelijk geloofd dat wat hij denkt de waarheid is. Maar de realiteit ligt toch vaak iets anders." Ik noem hierbij ook een aantal voorbeelden.

We bespreken het nog kort en besluiten om even aan te zien wat er volgende week gebeurd. Of hij dan zonder geheugensteuntje wel op tijd kan komen. De coördinator en vrijwilligster verontschuldigen zich en geven aan bewondering te hebben voor hoe ik ermee om ga en hoeveel moeite ik doe om dit te laten werken. Dat ik hier zo af en toe mijn eigen gedachten en gevoelens bij heb laat ik maar even achterwege, zolang ik er niet naar handel en alles nog in A. zijn belang doe zit ik wel goed.

Om kwart over 4 loop ik met mijn kleine mannetje de deur uit. We zullen wel zien wat volgende week brengt. Maar 1 ding is nu wel duidelijk, voor hem was dit: Strike one!