8 jaar geleden
15-- er moet gepraat worden
Ik wil nu eigenlijk weten met wie, hoevaak, waar, maar ik denk dat ik bang was voor het andwoord en heb het hem dus niet gevraagd
als ik smorgens wakker word komt de geur van verse pannenkoeken op me af, waarom staat hij pannenkoeken voor me te bakken? Hij heeft me gister verteld dat hij bij me weg gaat. Een beetje verbijsterd loop ik naar beneden. De muziek staat zachtjes aan, het is net als na onze eerste nacht samen. Het nummer 'michel' van Anouk klinkt door de speakers. Heel even vraag ik me af of ik het gedroomd heb, dat afgelopen nacht niet is gebeurd.
Als Dennis zich omdraaid en ik zijn rode ogen zie weet ik dat het geen droom was. Ik ga op het aanrecht zitten en blijf stil. Ik wil zoveel dingen vragen. Ik wil zoveel dingen zeggen. Maar ik kan de juiste woorden niet vinden.
Beleefd eet ik een pannekoek. Het blijft er 1 want ik ben kotsmisselijk van alle spanning. Ik heb geen idee hoe dit verder moet. 1 van ons zal het huis uit moeten, we hebben de hondjes.. Hoe moet dat nu verder?!
Dennis kijkt me lang aan voor hij begint te praten; "je weet het hé?!" Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. Ja, ik weet het. Ik voel het al sinds we een paar maanden samen zijn. Ik heb alleen altijd gehoopt dat mijn gevoel niet klopte. Misschien wilde ik het ook niet weten. Ik wil nu eigenlijk weten met wie, hoevaak, waar, maar ik denk dat ik bang was voor het andwoord en heb het hem dus niet gevraagd.
Ik besluit wel te vragen wat hij nu verder van plan is. Of hij hier wil blijven wonen of dat ik hier kan blijven. Het andwoord is duidelijk. Waarschijnlijk gaat hij binnen niet al te lange tijd intrekken bij haar. Ik heb hier geen andwoord op. Dat betekend dat het niet de eerste de beste scharrel is van het weekend maar al langer speelt. Dat doet zeer.. Dennis gaat sporten want die moet zijn hoofd leegmaken en ik? Ik blijf verbouwereerd achter.
