#13 Weer een verjaardag zonder jou....

Deze week zou mijn lief jarig zijn geweest. natuurlijk blijft de dag dat je jarig bent, alleen ouder zul je niet meer worden en dat doet ieder jaar weer veel pijn. Automatisch gaan mijn gedachten terug naar de verjaardagen zoals ze ooit waren.

De jongens en ik ( meer ik dan de kids ) zongen bij het bed en konden dan hun zelf gemaakte cadeautjes geven, later bij het ontbijt kreeg je van ons nog meer cadeau's, een schril contrast met de rozen die ik nu op je graf zet.............

Zal ik er ooit aan wennen dat je er niet meer bent, niet lichamelijk maar nog steeds zo aanwezig in ons leven......

Ik wet nog zo goed toen onze oudste vroeg waarom papa junior was, want wat was hij dan, maar samen met opa kwamen jullie tot een oplossing, zoon werd Jr., papa werd Sr. en opa werd Super Sr. en ik vond het een prachtige oplossing die jullie gevonden hadden en vanaf dat moment was dat de uitleg.

Wat zijn er veel herinneringen die je zo verzameld, zoveel warmte en zoveel liefde en alleen daarom al verdien je dit kleine eerbetoon. God wat mis ik je, terwijl ik weet dat je nu geen pijn meer hebt en waarschijnlijk alles weer kunt, maar het was gewoon te kort want er was zoveel liefde en je was mijn rots waar ik op bouwen kon, verdrietig of niet, bij jou mocht ik mezelf zijn. Je staat er niet altijd bij stil, tot het ineens voorgoed verleden tijd is en dat ik je eigenlijk helemaal niet missen kan..

We staan niet altijd stil bij het woordje "samen",

Maar je weet pas wat je mist als samen uit je leven is.

Zomaar een tekst die ik op het kerkhof zag, en wat zit er veel waarheid in die 2 zinnen!!!!

NIEMAND

Niemand die het weten kan,

Hoeveel ik van je hou.

Niemand die mij troosten kan,

in mijn onmetelijke verdriet om jou.

Niemand die begrijpen kan,

hoe vreselijk ik je mis.

Niemand die kan weten,

hoe erg die pijn wel is.

Ja, ik heb wat met gedichten en met songteksten, die vaak veel beter weergeven wat je zelf niet onder woorden kunt brengen, maar ook daar zal ik de enige niet zijn. Soms schrijf ik ze zelf en soms kom ik gedichtjes tegen die me raken en mijn gevoel goed weergeven.

Ik eindig nu ook met een gedichtje, terwijl de tranen al weer stromen, zal ik er ooit aan wennen...........

Als een ster sta je nu aan de hemel,

Stralend kijk je op ons neer,

Zo zul je in onze herinnering blijven, Telkens als we naar boven kijken, keer op keer,

Vandaag (morgen) zou je jarig zijn,

En ook dan kijken we weer naar jouw ster,

Die eeuwig straalt en stralen zal,

Wat missen we je, zeker op dagen als vandaag.

Ik fluister zacht je naam en vertel je hoeveel ik van je hou,

Maar ook hoe vreselijk ik je mis, alle dagen lang.

Gefeliciteerd mijn lief, ooit zullen we op deze dagen weer samen zijn,

Wat hou ik toch ongelooflijk veel van jou XXXXXXX