--107 be the bigger person

De dagen die volgen zijn vreemd, hoevaak heb ik al bedacht om bij jesse weg te gaan. Hoevaak heb ik op het punt gestaan om er mee te stoppen, mijn spullen te pakken en samen met Davy opnieuw te beginnen. Maar nu, nu is die keuze niet aan mij. Het is aan Jesse en ik heb er totaal geen invloed meer op. Ik heb hem pijn gedaan en zijn vertrouwen beschaamd. Hij is boos en teleurgesteld.. vooral dat laatste dat doet zeer. Jesse zou zoiets nooit bij mij doen, hij zou het niet eens proberen als er een kans in zat dat dat me pijn zou doen. Wat ben ik ontzettend stom geweest.

Mijn werk voer ik uit op automatische piloot, gelukkig kan dat, ik hoef geen mensenlevens te redden ofzo. Ik zet een nep glimlach op en doe net of ik alle klanten even leuk vind. Flans wat boeketten in elkaar, bouw en ruim de uitstalling op en mag weer naar huis.

Huis, thuis, die plek waar Jesse en Davy op mij wachten, die plek die zomaar uit mijn handen weg kan glijden als Jesse besluit niet met mij verder te willen. Ik treuzel naar mijn auto toe, en stop weer bij het tankstation, op mijn gemak vul ik mijn tank en sta binnen nog een kwartier te zoeken naar een zak snoep ondanks dat ik bij binnenkomst eigenlijk al wist wat ik wilde hebben. Maar daarna, daarna moet ik echt naar huis..

Met trillende handen steek ik mijn sleutel in het slot terwijl er allerlei doem scenario's door mijn hoofd spoken. Ik ben misselijk en wankelig.

"Nik? Breng jij Davy naar bed, ik rij naar Kelly toe. Ik wil dit uit de wereld hebben geholpen. Als ik het je kan vergeven moet zei dat toch zeker ook kunnen. Als het niet voor jou is, dan maar voor mij. Als ze breekt met jou doet ze dat namelijk tegelijk met mij. Jij bent mijn vrouw dus ik sta achter jou."

Als verbijsterd blijf ik achter. Mijn hart maakt een vreugde sprongetje, het komt goed! Maar dan komt er een naar gevoel naar boven. Wat gaat Kelly tegen Jesse zeggen?! Ik heb er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in. Kelly was ook degene die zei dat ik met Jesse moest stoppen. Dat hij geen goede man was en dat ze alles wel begreep. Zei was de hoofdreden dat ik ging twijfelen. Wat een schijnheil eigenlijk.

Na 3 uur komt Jesse thuis. "Het is weer goed hoor, kelly appt je morgen." Hoezo het is weer goed? Heb ik daar ook nog wat over te zeggen? Ik dacht dat ze een goeie vriendin was en ze liet me vallen als een baksteen. En omdat ze tegen jou sorry heeft gezegd is het meteen weer goed? Ik ben ook gekwetst....

"Het is ook jou schuld dit alles Nik. Ik wil graag dat het word zoals het was en dat ik niet door zo'n stomme actie van jou ook nog mijn beste vriend en vriendin verlies."

Jesse heeft gelijk.. ik moet me er overheen zetten. Voor hem..