10 dingen die ik niet hardop durf te zeggen.

Als pleegmama word ik vaak de hemel in geprezen. Mensen vinden het zo mooi dat wij aan pleegzorg doen en denken blijkbaar ook meteen dat ik de perfecte (pleeg)moeder ben. Sorry mensen, dat beeld zal verdwijnen na het lezen van deze (te) eerlijke blog. Ik biecht jullie 10 dingen op die ik eigenlijk niet hardop durf te zeggen. Please don't judge me ;-)

 1.Dat zijn geen snoepjes, maar grote-mensen-vitamientjes.

Ik maak de kinderen wijs dat die doos met dropjes eigenlijk een doos is met grote-mensen-vitamientjes. Ik was verbaasd dat ze me zomaar op mijn woord geloofden en wat was ik in mijn nopjes dat ik er zo gemakkelijk mee weg kwam... Maar wat had ik spijt toen ik met hen ging winkelen en ook een zak drop wou afrekenen! "Dat zijn mama's vitamientjes!" zeiden ze tegen de caissière. Wat voelde ik me betrapt!

2. Wanneer mogen ze weer naar school?!

Wat kijken we hier altijd uit naar de schoolvakanties, eindelijk de hele dag thuis bij mama. Na een dag of vijf begin ik toch net zo enthousiast af te tellen naar de dag dat ik ze weer naar school mag brengen hoor. En eigenlijk vind ik dat ik dan zelf nog wel een weekje vakantie verdien. 

3. Ik koop de kinderen om.

Soms, heel soms, koop ik Robbe en Lotte om zodat ze niks tegen papa zullen vertellen. Zo ben ik eens met de auto tegen een paaltje gereden. "Jullie krijgen allebei een snoepje als jullie straks niets tegen papa zeggen." Geschrokken en helemaal onder de indruk knikten ze instemmend. De hele dag hebben ze er geen woord meer over gezegd... totdat Bert thuiskwam: "Papa, papa! Mama heeft tegen een paaltje gereden!" En bedankt jongens...

4. Brak ik maar eens een been.

Zoals elke moeder ben ik regelmatig moe. Hoeveel ik ook van de kinderen hou, soms ben ik echt even toe aan rust. Laatst toen ik bij een zebrapad overstak dacht ik: "Er mocht best een auto zachtjes tegen mij rijden... hard genoeg dat ik mijn been breek en ik dus niets kan en mag doen, gewoon platliggen." Nu niet allemaal gas geven als je mij ziet oversteken morgen, ik ben mijn leven nog niet beu ;-)

5. Ga slapen, ik heb zin in chips.

"Niet teveel snoepen hoor, dat is niet gezond... en alleen in het weekend eten we chips." Maar wat ben ik blij als de kinderen 's avonds in hun bed liggen zodat ik eindelijk de kans heb om te eten wat ik hen al de hele dag aan het verbieden ben. Zie het als mijn Happy Hour.

6. Stop met die kunstwerkjes!

Vooral Lotte kan er wat van, wat is ze creatief: knutselen, kleuren en verven. Ik probeer elke keer weer positief te reageren, maar tegelijkertijd denk ik: "Stop met die rommel te maken, waar moet ik het allemaal laten?!" Ons oud papier puilt de garage uit en ik moet altijd opletten dat haar tekeningen niet bovenop liggen.

7. Ik laat ze bewust zeuren bij papa.

Jullie weten het ondertussen wel: ik eet graag. En wat hou ik van McDonald's. Laat Bert daar nu echt een hekel aan hebben. Wat is het dan toch fijn als je twee kinderen hebt die je de opdracht kan geven om te gaan zeuren bij papa om naar de McDonald's te gaan! Als goede (pleeg)papa heeft hij dit af en toe wel voor hen over gelukkig.

8. Ik bel naar de politie.

Als ze niet luisteren dreig ik ermee naar de politie te bellen. Ik weet het, het is zo fout, maar he mijn moeder deed het ook...

9. Ik zeg om 18u dat het bedtijd is.

Als ik merk dat Robbe helemaal uitgeput is van zijn schooldag durf ik het al eens aan om hem wijs te maken dat het 19u is in plaats van 18u. Tijd om naar bed te gaan dus. Hij (en ik) hebben het dan ook echt nodig hoor. De klok leren lezen? Daar zie ik het nut nog niet van in ;-)

10. Huiswerk aftekenen dat ze niet gedaan heeft.

Ik weet het, deze kan eigenlijk echt niet... maar soms, als ik echt geen zin heb om die avond alweer met Lotte aan haar dagelijks leeswerk te zitten, zet ik een handtekening terwijl ze dus in werkelijkheid niets gelezen heeft.

Voor de rest ben ik overigens best wel ok hoor :D En jullie? Hebben jullie nog iets op te biechten?