10 bekentenissen aan mijn kinderen

ze niet luisteren of een grote mond hebben. Het is soms echt een zoektocht naar de beste oplossing. Maar toch, het is een cliché, maar alles, echt alles is het zó waard. Mijn kinderen zijn mijn alles, mijn wereld. Dus ik neem alles voor lief en dit zijn mijn stiekeme bekentenissen die ik ze nooit zal vertellen...

1. 'Jullie hebben mama vaak aan het huilen gemaakt'

Toen ik ontdekte dat ik zwanger was bijvoorbeeld. Ieder keer weer. Jullie geboorte of toen ik je voor het eerst vasthield. Ik huilde van geluk. Ik huilde van angst. Ik huilde omdat ik zo veel van jullie houd. Jullie geluk is mijn geluk en jullie verdriet is ook mijn verdriet.

2. 'Jullie deden me pijn'

Weet je nog die keer dat een van jullie keihard aan mijn haren trok. Toen Juna me een keer beet terwijl ik borstvoeding gaf. Toen, vooral Lennox, mijn ribben regelmatig een opdonder gaf toen hij in mijn buik zat. Of toen ik moest bevallen van jullie. 

3. 'Nooit meer zonder zorgen'

Vanaf het moment dat jullie verwekt zijn, heb en doe ik alles om jullie te te beschermen. Ik houd mijn hart vast als jullie buiten spelen, zelf naar school fietsen of met vriendjes op stap zijn. Maar ook bij jullie eerste stapjes of als een van jullie ziek is ben ik nooit meer zorgeloos.

4. 'Ik wilde dat laatste stukje chocolade'

Maar jij Faye, bent zo dol zoetigheid. Ik kan meestal niet anders dan het aan jou geven. Jouw geluk, is mijn geluk. Altijd geweest, zal altijd zo zijn.

5. 'Ik heb gemaakt en zal er nog 1000 maken'

Niemand is zo streng voor mij als ikzelf. En als het op jullie aankomt, ben ik nog het meest en soms veel te kritisch. Ik wil de perfecte moeder zijn en niks verkeerd doen, maar ik ben ook maar een mens en maak dus wél fouten. Fouten die ik mezelf nog niet vergeven heb, en graag recht zou willen zetten, maar dat kan niet altijd. Ik doe wat ik kan.

6. 'Ik kijk stiekem naar jullie als jullie slapen'

Die gebroken nachten waren en zijn soms best zwaar. Maar als ik jullie slapende snoetjes zie, vergeet ik alles. Die zorgeloze blik op die lieve koppies. Wat voel ik me rijk en gelukkig met jullie lieve kinderen.

7. 'Ik droeg je veel langer dan negen maanden lang, stuk voor stuk'

Juna was een echt handenbindertje. Wat wilde je graag gedragen worden. En dat deed ik dus ook. Altijd maar in mijn armen of in de draagzak. Mijn armen en rug deden pijn, maar ik hield je vast. Omdat jij dat wilde, je veilig voelde in mijn armen.

8. 'Iedere keer dat jullie huilen, breekt mijn hart'

Ik vind jullie gehuil vreselijk. Ik zal er altijd alles aan doen om jullie te troosten. En als dat niet lukte, breekt mijn hart in miljoenen stukjes.

9. 'Ik zette - en zet - jullie altijd op de eerste plaats'

Jullie belang gaat altijd voor mijn belang. Wat ik doe, waar ik ook ga, ik denk altijd aan jullie. Jullie zijn mijn nummer 1!

10. 'Ik zou alles zo weer overdoen'

Moeder zijn is het zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Ik heb gehuild, gefaald, gewerkt en geleerd. Maar ondanks alle pijn, verdriet, gebroken nachten en vreselijk vroege ochtenden, zou ik alles zo weer overdoen. Dat zijn jullie meer dan 100% waard.

p.s. Deze 10 bekentenissen kwam ik ooit online tegen. Vond het zo waar en zo mooi, dat ik ze voor mijzelf heb herschreven. Herkennen jullie dit ook medemama's?