*1: Oude gewoontes een nieuw leven inblazen

Het is bijzonder hoe een omslag op een kalender zoveel wensen en mensen op de been kan krijgen. Waar ik op andere dagen probeer toch echt voor 00:00 uur in bed te liggen probeer ik die ene dag wakker te blijven tot 00:00 uur.

Tevreden kijk ik om 00:00 uur in het rond. Gelukkig nieuwjaar schat, gelukkig nieuwjaar zoon, gelukkig nieuwjaar zoon. Als de mannen naar buiten gaan om vuurwerk te kijken en zelf ook wat af te steken sluip ik stiekem naar boven. Daar liggen dochter één en twee en zoon 3 heerlijk te slapen in hun bedjes. 

Goede voornemens daar doen wij thuis niet aan. Die maken wij het hele jaar. 2016 was voor ons een jaar vol drukte en tegenslagen voor 2017 hebben wij iets anders op het menu staan. Echter valt er in het leven maar weinig te bestellen. 

Waar anders onze hele buurt allang slaapt om 00:00 uur lopen er nu mensen over straat en heeft de één nog mooier (en duurder) vuurwerk dan de ander. Wij hebben uiteraard niet onder gedaan voor onze buren en hebben met ons viertjes voor €10,- aan vuurwerk afgestoken. Wel drie verschillende kleuren schoten zo hoog uit de potten dat ze zelfs hoger kwamen dan onze autobanden. 

1 januari 2017 ik voel mij niet anders als ik opsta. (Oké dat is een leugen ik voel mij wat meer vermoeid door het late opblijven.)  De hele dag wens ik iedereen een gelukkig nieuwjaar. Het doet mij pijn als ik mijn tante een hand geef en haar een gelukkig nieuwjaar wens. Terwijl ik weet dat het haar laatste jaar is. Het doet mij pijn als ik gelijk daarna mijn opa en oma een hand geef en ook gelukkig nieuwjaar zeg wetende dat ze dit jaar hun dochter weg moeten brengen. Ik verander daarom mijn tekst de rest van de dag in "de beste wensen". Weer ben ik mij er van bewust dat woorden die zo vanzelfsprekend zijn zo volledig de plank kunnen misslaan. 

Het jaar is voor mijn gezin erg goed begonnen, want wij zijn hoe cliché ook allemaal gezond en bij elkaar. Dat Gaston niet op de stoep stond doet daar niks aan af want de loterij heb ik allang gewonnen. 

Nadat ik mijn eerste twee kinderen op deze wereld had gezet heb ik een hele tijd over van alles en nog wat geblogd. Hier ben ik na de komst van nummer drie, vier en vijf even mee opgehouden. Nu wij midden in de tropenjaren verblijven is het tijd om de pen weer op te pakken (en weer neer te leggen om een blog te tikken). 

Hoe, waarover en wanneer dat is voor mijzelf ook nog even de vraag. Hopelijk mag ik jullie meenemen op een reis door het heden en verleden. Van bevallingen tot opvoeden.