Welkom in het traject

Nadat wij in maart bij de huisarts zijn geweest omdat onze kinderwens nog niet in vervulling is gegaan mochten wij in mei naar de fertiliteitsarts in het ziekenhuis.

Wat vonden wij het spannend. Iets wat zo intiem is uit handen geven aan mensen die je totaal niet kent. Ja, ze hebben een diploma en ja, ze hebben ervaring. Maar ze kennen ons niet, ons lichaam, onze levensstijl en hoe groot de wens wel niet was. Aan de andere kant hadden we weinig keuze. Of je gaat door op de manier waarop het op heden niet gelukt is. Of je aanvaard de hulp en gaat ervoor. 

Een week voor de afspraak kregen wij een mail binnen. Hierin zat een bijlage met een enorme vragenlijst met allerlei vragen erin. Vragen over je alcohol gebruik tot aan ziektes in de familie. Dit moesten ze zo snel mogelijk ingevuld retour hebben. Zo gezegt, zo gedaan.

Een week later melde wij ons in het ziekenhuis. Spannend, niet wetende wat te kunnen verwachten. De receptioniste was de liefste vrouw die er had kunnen zitten. Zij stelde mij volledig gerust en dat brak het ijs.

Eenmaal bij de arts aan het bureau begon de afspraak echt. Ze nam de vragenlijst nog eens met ons door en op sommige punten vroeg ze nog extra informatie.  Hierna mocht ik mijn onderlichaam uitkleden en plaats nemen op de stoel. Door middel van een inwendige echo keek ze of ze iets afwijkends kon vinden. Ze gaf aan dat alles er redelijk goed uit zag. De baarmoeder mond is iets gekanteld en de rechtereierstok kon ze zo snel niet vinden. Gelukkig was dit geen reden tot zorgen omdat een paar weken later, als mijn nieuwe cyclus begon, de verpleegkundige ook weer een echo zou maken. 

Ook kregen we de keuze om bij mijn vriend een zaad onderzoek te doen. Het zou namelijk zonde zijn als ik straks allerlei onderzoeken door zou moeten maken terwijl het zaad niet goed genoeg  zou zijn. Dus kregen we een potje mee om dit thuis te doen.