Wachten is een kunst

Alweer een tijdje geleden dat ik mijn vorige post type. 

Helaas nog steeds geen zwangerschap. Ronde 4 niet gelukt, en ronde 5 lijkt ook geen succes te zijn. 

Helaas kregen we de laatste tijd weer te maken met enkele gebeurtenissen die extreem stresserend waren, zo werden we opgelicht voor enkele tienduizenden euros IVM onze verbouwing. Al die stress heeft natuurlijk nooit een goede invloed. Zo is mijn diabetes helemaal ondersteboven, en krijg ik het moeilijk weer goed geregeld daarmee. En twee gestresseerde mensen hebben ook niet altijd zoveel zin om een baby te maken. 

Elke maand die wegtikt en elke witte zwangerschapstest maakt me ergens toch onzeker. Ben ik wel vruchtbaar genoeg, hebben ze niks kapot gemaakt tijdens een van mijn buikoperaties of zijn er niet teveel verklevingen ontstaan. Wanneer moet je eigenlijk voor verder onderzoek langsgaan. Normaal na een jaar, maar ik ben niet normaal, of mijn lichaam toch niet. Veel vragen die me bezig houden.

Hopelijk komen we volgende ronde terug in een iets rustiger vaarwater. En wie weet kunnen we na een jaar in onze stoffige werf te kamperen binnenkort eindelijk van ons volledige huis genieten, met een keuken die tegoei werkt, een douche zonder verbrandingsgevaar, en lucht die niet verzadigd is van werfstof. Het zal ons in ieder geval heel veel deugd doen.

In afwachting staat er al een heleboel babyspulletjes te wachten. We kregen ze van een nicht die ze niet meer nodig had. Hopelijk mogen d kleertjes, het bedje, de kinderwagen en al de rest snel door ons gezin gebruikt worden.