Van lichte fertiliteitsproblemen naar eindpunt IVF

Eindelijk: het moment van het eerste contact met TFP Düsseldorf (inmiddels Kinderwunsch am Seestern). Daar zitten we dan. Te wachten voor onze laptop op het videogesprek met de Nederlandse arts van Düsseldorf. Ons scherm licht op en we zien een oproep van de arts binnenkomen. We accepteren het gesprek en zo begint ons intakegesprek. 

De arts stelt allemaal vragen en we proberen zoveel mogelijk informatie te geven. Het is een prettig gesprek. De Nederlandse arts geeft aan dat hij ons gaat bespreken in het team van Düsseldorf en we maken een nieuwe videobelafspraak voor volgende week. 

Een week later krijgen we te horen wat daar besproken is. Het videogesprek wordt weer gestart en we zijn heel benieuwd wat het advies uit Düsseldorf is. Welke onderzoek zouden ze aanraden? De Nederlandse arts geeft een korte introductie en komt dan met het verlossende woord. ‘Jullie lijken ons een perfect stel voor IVF’, begint hij. Even is het helemaal stil… Totdat ik iets murmel als: ‘IVF?’. Het voelt alsof we van “lichte fertiliteitsproblemen” opeens naar het “eindstadium IVF” vliegen. 

Ik stel zelfs nog voor of we niet eerst IUI kunnen doen, hoewel ik daar in onze situatie helemaal geen vertrouwen in heb. Het gaat gewoon allemaal even te snel. De arts legt uit waarom hij denkt dat IUI voor ons geen zin heeft. Hij geeft precies de argumenten die ik zelf ook altijd geef. Daarnaast gaan ze er in Duitsland van uit, dat je na één jaar proberen zwanger te worden, beter in een traject kan stappen, dan het nog een jaar zelf te proberen. Dit is anders dan in Nederland. Ook is er in Duitsland geen wachttijd van (op dit moment in Nederland) een jaar voor IVF en kun je daar direct beginnen. 

We krijgen de tijd om er tijdens de kerstdagen eens rustig over na te denken. We beëindigen het videogesprek en mijn man is direct vrij duidelijk. Hij vindt dat we nog best even kunnen proberen om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Na ruim een jaar heb ik daar geen vertrouwen meer in. Wat pittige dagen en gesprekken met heel veel tranen volgen, maar vooral voor mij is echt de maat vol. 

Ik ben zo met zwanger worden bezig, dat ik nog amper kan genieten van het leven. Ik merk dat ik ons drukke sociale leven niet meer goed kan bijhouden. Hoewel we normaal meerdere uitstapjes met vrienden hebben in het weekend, heb ik de laatste maanden soms nog maar net genoeg zin en energie voor één avondje weg.

Dit is voor ons de druppel om er dan toch maar voor te gaan. We stappen heel naïef in het traject met de gedachte: “dan maar even IVF, dan ben ik zwanger en heb ik mijn leven weer terug”. En dat gaat nu gebeuren.