Van een ziekte naar een zwangerschaps wens in een kort moment.

Om te beginnen aan bloggen via mamaplaats waar ik hoop mijn ei kwijt te kunnen, moet ik beginnen met het uitleggen hoe mijn zwangerschaps avontuur begonnen is. Mijn vriend(nu man) en ik zeiden altijd als we kinderen kunnen krijgen dan voor ons 30ste. En daar stond ik dan in het ziekenhuis op mijn 26ste in 2019. Ik had een afspraak met mijn neurochirurg omdat ik niet gezond was, in 2019 had ik een nieuwe shunt gekregen die hoofdpijn,duizeligheid etc. zou verminderen/wegnemen. Ik heb een verhoogde hersendruk en heb hiervoor al sinds mijn 10de een shunt die het vocht afvoert uit mijn hoofd zodat ik fatsoenlijk kan rondlopen, begin 2019 had ik een nieuwe shunt gekregen maar helaas bleven klachten aanhouden, mijn neurochirurg had misschien een oplossing om hopelijk de hoofdpijn te beperken maar... ja er zat uiteraard een maar aan. Doordat ik toch al 26 was vroeg ik aan de neurochirurg hoe het met kinderen in de toekomst zou zitten mochten wij ze willen als dat ons gegund was. Als wij kinderen zouden willen dan adviseerde hij mij om geen nieuwe operatie te ondergaan omdat dit het zwanger zijn zou bemoeilijken, en luide het advies om erover na te denken z.s.m. te gaan proberen om zwanger te raken en dat we na de zwangerschap incl. herstel periode na de bevalling te kijken of de operatie nog nodig zou zijn of dat het lichaam zichzelf misschien corrigeert na alle hormonen van een zwangerschap.Het vocht word afgevoerd via een drain die in de buikholte uitkomt, hoe dikker de buik word tijdens de zwangerschap hoe meer druk op de drain komt te staan waardoor het vocht minder goed kan afvoeren en er meer klachten kunnen ontstaan zoals slecht zien, hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en nog wat kwaaltjes.

Het was nogal wat om in ons op te nemen, mijn vriend was niet mee en toen ik hem belde is hij direct naar huis gekomen vanuit zijn werk (+- 7 uur rijden vanuit Duitsland).

Eenmaal thuis hebben we het uiteraard uitgebreid over alles gesproken, het was nogal wat om even allemaal te verwerken omdat we eigenlijk niet direct al kinderen wouden maar over 2 jaar misschien ermee wilden beginnen.Het klinkt misschien raar maar gezien mijn gezondheidsstatus hadden we onszelf een jaar de tijd gegeven om zwanger te raken, lukte dit niet dan koos ik voor mijn eigen lichaam. Ik heb ook een Wajong uitkering omdat mijn gezondheid helaas meer tegenwerkt als meewerkt. Hierdoor was de keuze ook niet 123 gemaakt wat voor jezelf goed is, wat is haalbaar wat niet? Dat werd een grote gok voor ons, hierop zal ik later in mijn blogs nog terug komen.

Ik wilde niet de persoon zijn die mijzelf en mijn man kinderen ontnam om het helemaal niet te proberen.En zo begon ons avontuur, proberen zwanger te raken.Vervolg komt..