Rust, regelmaat en reinheid

Het is alweer meer dan 2 maanden geleden dat ik iets geplaatst heb. We hebben afgelopen 3 maanden een pauze gehad, een pauze waar ik eigenlijk tegenop zag omdat het mij het gevoel gaf dat we weer moesten wachten en we worden er niet jonger op. Nu zijn we de pauze voorbij en het waren gek genoeg de meest fijne maanden die wij in tijden hebben gehad.

We eindigden in het Alrijne met een IVF behandeling. Het moment van de IVF behandeling was heel zenuwachtig, ook omdat er zoals gewoonlijk weer redelijk veel mis ging. Alles daarna ging vrij snel, juist die twee wachtweken en dat hadden we niet verwacht. De dag van de punctie kreeg mijn man te horen dat er 5 eicellen gevonden waren, ook al vond het ziekenhuis dit niet voldoende, wij waren hier al heel blij mee! De dag na de punctie zouden we te horen krijgen hoeveel eicellen er bevrucht waren, 3 van de 5 waren er bevrucht, daar was het ziekenhuis heel verbaasd over omdat ze met zulke weinig eicellen, bijna geen bevruchting hadden verwacht. Ze vertelden mij wel dat ze 1 bevruchtte eicel niet mochten gebruiken omdat er spraken was van een semi-identieke tweeling. Dit houdt in dat er twee zaadcellen tegelijk in de eicel zijn gekomen, per eicel is er dus sprake van 3/4e DNA in plaats van 50/50 of 100/100. Dit is op de wereld nog niet veel voorgekomen, hier hebben ze te weinig informatie over en er is te weinig onderzoek naar gedaan waardoor het niet gebruikt mag worden worden indien de celdeling goed zou gaan. We hadden dus nog 2 bevruchtte eicellen over, 1 daarvan was teruggeplaatst met de mededeling dat de celdeling nog niet helemaal op schema lag maar de deelfrequentie was goed waardoor ze er vertrouwen in hadden. Van de laatste zouden we nog te horen krijgen of de eicel aan de eisen voldeed om ingevroren te worden. Ze vertelde mij na de terugplaatsing dat ik de bijwerkingen van het pilletje dat ik ook nog moest blijven slikken, niet moest verwarren met zwangerschapsbijwerkingen. Ik heb het geweten, die dagen erna had ik ontzettend gevoelige borsten, heel erg misselijk en ik rook alles wat ik niet lekker vond van een paar meter afstand wat ik normaliter niet zo sterk rook. Ik vroeg mezelf af of ik dit niet wilde voelen en of het niet allemaal tussen mijn oren zat maar zelfs mijn man viel het op. Ik ging er dus vanuit dat de pilletjes die ik moest slikken, ook vooral z'n werk deden. De bijwerkingen hielden aan tot 2 dagen voordat ik mijn menstruatie kon verwachten. Ik werd wakker op een zondag ochtend en alles was weg, het enige wat ik nog voelde was een klein mini beetje misselijkheid maar zeker niet in de mate wat ik voelde in de afgelopen twee weken. Op werk was het zo ver, ik voelde het aankomen en wist dat het ''foute boel'' was. Ik had gelijk en mijn menstruatie was begonnen, gelukkig had ik veel afleiding van mijn werk dus ging het snel weer over de orde van de dag. Toen ik thuis kwam heb ik mezelf te tijd gegeven om emotioneel te zijn, ik ben naar de buurvrouw gegaan wat tevens een goede vriendin van ons is geworden. Daar heb ik alles eruit gegooid en even heel hard gehuild zodat ik daarna mijn man kon opvangen met dit nieuws. Mijn man wilde het eerst niet geloven en bleef erbij dat hij de testresultaten van mijn bloedonderzoek de volgende ochtend wilde afwachten. De resultaten kwam er snel de volgende dag met het nieuws dat ik inderdaad gelijk had en ik niet zwanger ben. Mijn man wilde dat ik hem direct opbelde want hij zat toch al niet lekker op zijn werk. Daar kwam zijn klap, ik vroeg aan hem of ik iets voor hem kon doen maar dat kon ik niet. We hadden die avond een goed gesprek gehad en kwamen tot de conclusie dat we ons (of ik nou zwanger was of niet) bij een ander ziekenhuis wilde inschrijven, het LUMC. We hadden heel erg de behoefte aan andere expertises en een nieuwe omgeving. We zijn blij met het LUMC, de intake was met een fijne gynaecoloog en er zijn meteen afspraken gemaakt over hoe nu verder. Ze wilden een uitgebreid bloedonderzoek om te zien of het niet aan mijn bijnieren lag, dit was niet het geval dus konden we dat ook uitsluiten. Ze wilden niet meteen doorgaan met de IVF, puur omdat ze alles geprobeerd wilde hebben om een zwangerschap te vergroten en niet al moeten vertellen dat ik op mijn 30e uitbehandeld ben, natuurlijk zijn wij het daar compleet mee eens. Er werd voorgesteld om door te gaan met Letrozol of met de spuitjes. Het nadeel van Letrozol is dat dat pilletje niet met dosis verhoogd kan worden zodra mijn lichaam er niet genoeg op reageert. Er moet eerst weer een menstruatie optreden om dan vervolgens met de verhoogde dosis aan de slag te kunnen, dit vinden wij meer storend dat het spuitje zetten dus mochten we daarmee beginnen op 1 voorwaarde. De voorwaarde was dat we zeker wisten dat ik geen verstopte eileiders had waardoor de eicel niet gevonden kon worden door de zaadcel. We zijn tussendoor lekker voor mijn verjaardag naar IJsland geweest en net zoals de afgelopen 2 maanden genoten van het leven. Wij snapten niets van de uitslag en zouden daar 3 weken later een uitleg van krijgen. Op die uitslag werd namelijk bekend dat ik in de luteale fase zou zitten. Dit betekend dat ik mijn eisprong zou hebben gehad, uit mezelf met een normale cyclus! Dit geloofde ik niet en we gingen er maar vanuit dat ik het gewoonweg niet begreep, we horen het met de uitleg dachten we. Die week gebeurde er iets bijzonders voor mij. Voor het eerst in mijn leven heb ik zonder hulp een normale cyclus gehad van 30 dagen want ik was ongesteld geworden (zonder enige aankondiging) dit betekend dat ik ook uit mezelf een gezonde eisprong heb gehad! Ik hield natuurlijk alles nog bij omtrent menstruatie aangezien we weten dat we dat voor het ziekenhuis wel nodig hebben. Dit betekende dat ik mijn eisprong heb gehad rond de tijd dat wij in IJsland zaten. We hebben meerdere keren geklust, meer omdat we daar zo van elkaar genoten, niet omdat we bezig waren om zwanger te worden want we zaten tenslotte in een overgang naar een ander ziekenhuis en dus een pauze. Het was dan niet gelukt want ik was ongesteld maar dat ik uit mezelf een eisprong had gehad, daar zijn we al onwijs dankbaar voor, ook al kan dit eenmalig zijn, wij zien dit als stap 1! De uitleg van de gynaecoloog gaf ook aan dat dit juist was, ik zat in de luteale fase op dat moment. We wilden hierna zeker weten dat het nuttig was om weer aan de medicatie te gaan dus gaf de gynaecoloog de optie om een röntgenfoto te maken van mijn eileiders om te zien of ik wellicht verstopt zat. We kwamen daar in eerste instantie voor 15 min om de uitleg van mijn bloedonderzoek, bleek dat ze de foto meteen kon maken want ze hadden plek en ik zat dus net nog voor mijn eventuele eisprong. De dag gaf dus een hele andere wending, ik zou eerst binnen 2 uur terug op werk zou zijn, nu zou ik pas 3 uur later aanwezig kunnen zijn. Mijn lieve collega's hebben alles op alles gezet en ik kon daardoor op de martel tafel gaan liggen. Het viel gelukkig reuze mee, alleen 5 min aan hevige menstruatie krampen maar dat is beter dan non-stop pijn. Dit alles is nu 6 dagen geleden en nu pas stop ik een beetje met vloeien, de gynaecoloog gaf aan dat dit erbij hoorde en dit geen probleem veroorzaakt. Als het nog langer dan een paar dagen zou duren, moest ik wel aan de bel trekken maar ik merk nu al dat het minder wordt. De vrouw van de röntgenfoto gaf aan dat alles er in eerste instantie goed uit zag maar ze mocht daar geen officiële uitspraak over doen. Ze zei wel: ''De weg naar de eierstokken zijn lang, je hebt lange eileiders en je weet wat ze zeggen.. Hoe langer hoe zwanger". Nou, daar kon ik helaas niet over meepraten gaf ik aan, al gauw merkte ze dat ik het niet lelijk bedoelde dus konden we er beide wel een beetje om lachen. 

Vandaag ben ik gebeld met de uitslag van het HSG onderzoek met de röntgenfoto, alles ziet er goed uit en ik had gelezen dat je vlak na het onderzoek de komende 6 maanden extra vruchtbaar ben, laten we hopen dat dat ook voor mij geld maar niet te naïef zijn, hier hebben we ons al vaker in onze vingers gesneden. Dit vloeien is geen menstruatie maar een reactie op de vloeistof tijdens het HSG onderzoek, ik moet nu dus wachten op een echte menstruatie over 2 weken en anders over 3 weken aan de Provera om via die weg weer te beginnen de medicatie! We hebben goede moed, maar door afgelopen 3 maanden zoveel rust gehad dat we dat eigenlijk niet kwijt willen. Even op elkaar letten dus en vooral doen wat we leuk vinden! 

Ondertussen blijven hopen op ons grootste wonder!