Punctie 3 en de nasleep

En toen was het zover, punctie nummer 3. Ik had zo gehoopt en eigenlijk verwacht dat deze niet in het weekeind plaats zou vinden, maar helaas wel dus!

Oke dacht ik, ik heb het 2x eerder gered dus deze keer kan ik het ook.

Zaterdagochtend om 8 uur mochten we ons melden en begonnen de voorbereidingen, ik had weer dezelfde gyneacoloog (fijn, zij is zo lief) en een hele lieve verpleegkundige.

De inwendige verdovingsprikken waren zeer pijnlijk! En de gehele verdere punctie ook, maar ze zeiden dar ik het heel goed had gedaan, en vroegen steeds gaat het nog? Huilend zei ik steeds " ja hoor, ga maar door" maar wat een opluchting toen het klaar was.

Eindelijk bijkomen!! Door alle medicatie doezelde ik lekker weg .

Ik kreeg wat dextro en na een uurtje en controles en uitleg voor na punctie en voorbereiding op de embryo plaatsing mocht ik naar huis.

De terugweg weinig van meegekregen, ik sliep maar wel erg veel pijn.

Eenmaal thuis lekker naar bed en gaan slapen en daarna buiten op de loungeset weer in slaap gevallen.

En dan 3 dagen later de terugplaatsing.

Van de 11 eicellen die er weggehaald waren, zaten er maar 4 goede tussen... dat was even een tegenvaller, maar daarvan wel 3 bevrucht! 1 is er teruggeplaatst.

Omdat ik nog steeds flinke buikpijn had hebben ze een echo van mijn buik gemaakt, eierstokken waren flink opgezwollen en had veel vocht in mijn buik. Ook was ik wat benauwd, maar ik dacht dat dat door mijn astma kwam.

Na de terugplaatsing zijn we nog wat gaan drinken en weer naar huis gegaan...

Thuis kreeg ik het nog erger benauwd, dus ons eigen ziekenhuis gebeld en we moesten even langskomen. 

Weer een echo van mijn buik, hele grote eierstokken en veel vocht. Toch maar even bloedprikken, als mijn waardes goed waren mocht ik naar huis en daar rust houden, zo niet werd het een opname.

Gelukkig waren de waardes goed en mocht ik lekker naar huis.

Thuis rust houden en veel drinken was het advies...

Eventueel wat hoog zitten/liggen voor de benauwdheid.

Rust houden, tja het moet maar! Als ik niks doe dan gaat t een beetje, maar zodra ik in beweging kom ben ik benauwd, kortademig en hele zere buik.

Maar ach alles voor het goede doel! Zou het dan deze keer lukken? Laat het alsjeblieft waar zijn! Want wat als t weer mislukt? Weer die teleurstelling, weer die zorgen, weer die emoties en hoe vaak kan ik dat nog aan? Hoe lang kan ik nog sterk blijven?

Maar voor nu gaan we uit van het positieve en doe ik er alles aan om het te laten slagen! Zou de accupunctuur en de voedingssupplementen helpen? En het granaatappelsap? En de warme sokken voor de warme baarmoeder?

Ach ja, je gaat van alles proberen!

Duimen jullie voor ons?