Proef IUI

Hi allemaal!

Hier weer het vervolg van mijn blog. Momenteel gaat het wel goed met me. Ik ben rustig in het hoofd en lichaam. Heel fijn! Ik kijk uit naar de kerstdagen en heb een tijdje geleden een aantal lego kerstsets  aangeschaft. Deze ben ik elke dag een beetje aan het verder bouwen. Ik word er blij van. Het is de kerstboom van lego en het elvenhuis. Zoek maar eens op! Een weekje geleden ben ik vier dagen in mijn eentje naar Rome geweest. Terwijl ik in het vliegtuig zat had ik een besefmoment. Ik dacht. Wat zit ik hier nou, in mijn eentje? Terwijl iedereen maar baby's en kinderen heeft. En ik zit hier in het vliegtuig in mijn eentje. Ik voelde me een beetje een sukkel. Ik dacht er even over na, en daarna liet ik het weer los. Deze negatieve gedachtes maken me toch niet eerder zwanger dus heeft totaal geen zin. Dus ik ging positief denken over hoe en chill ik het zou gaan hebben in Rome! Dat hielp. Ik had er zin in. Ik kwam 's avonds aan en ging naar mijn slaapplek. Ik sliep in een hostel met leuke andere meiden/vrouwen en heb lekker elke dag kilomeeeeters gewandeld door de stad en alles bekeken. Het gaf me weer de tijd om na te denken over de situatie, wat fijn was en tegelijkertijd om ook de boel te vergeten door alles wat ik meemaakte en heb gezien... het was goed.

Terug naar het vervolg:

Vijf dagen voor mijn verwachte eisprong begon ik met ovulatietesten zoals afgesproken met de gynaecoloog. Dan 1 dag na mijn eigen verwachting... was de ovulatietest hij positief!!! Ineens was ik mega zenuwachtig. We konden nu officieel de proef IUI inplannen, voor morgen!! 

Hartstikke spannend natuurlijk. Met goede moed stapten we de dag erna in de auto, raceden naar het ziekenhuis. Ik zette mijn partner af voor de ingang van het ziekenhuis en ging daarna zelf de auto parkeren. Hoe sneller het zaad daar was, hoe beter dachten we! Na het inleveren moesten we 5 kwartier wachten. Dit wachten verliep goed, ik had genoeg mee om mezelf te vermaken. Dit doe ik heel bewust om mezelf de minste spanning te geven. Zo had ik lekkere mandarijnen en nootjes mee om te eten (daar word ik blij van) en een tijdschrift en ging ik lekker op Vinted kleding checken.

Toen kwam daar de verpleegkundige. Zij begroette ons lachend. Ik merk aan mezelf dat ik bij haar probeer af te lezen of de uitslag goed is en of ze het gaat inbrengen. Maar natuurlijk kan je niks zien. Alsof ze ons huilend zou begroeten als de uitslag slecht zou zijn...

* we gaan even terug in de tijd. Het eerste semen onderzoek was april 2022 de VCM was 0,8. Het tweede onderzoek was in juli 2022 de VCM was 1,5 *

De fertiliteitsverpleegkundige begint te praten en zegt gelijk, de score is niet goed. Het is laag... ik vraag haar, hoeveel is de score dan? VCM 0,4 zegt ze.

Mijn mond valt open. Dit is echt onmogelijk. 'Dit kan niet!!' Zeg ik in mezelf. Ik zeg het dan ook hardop. Hoe is dit mogelijk? We hebben vanalles veranderd in de leefstijl van mijn vriend en supplementen e.d.

Ik geloof dit gewoon niet. Dat is wat ik voel van binnen. Maarja. Het zal dan wel zo zijn. Ik weet het ook allemaal niet. De vrouw benoemd dat ze het wel inbrengen. Want weggooien is ook zonde. Nu is er in ieder geval nog een kans. Dit hadden we niet verwacht. Ons was verteld dat als het te laag was, het niet werd ingebracht. Maargoed, het blijkt anders. Ik ben niet per se blij. Want ja, 0,4... dat is echt niks. Maar oke, het is iets. Wie weet...

Het moment van inseminatie vindt plaats. Dit verloopt goed. Fijn is anders, maar het gaat goed. Als het klaar is, vraag ik de vrouw naar de scores die ik graag op papier wil hebben om in te zien. Dit krijg ik te zien. Ik schrik van wat ik zie....... want wat de fertiliteitsverpleegkundige heeft gezegd, klopt niet...