Ons eerste bezoek aan Düsseldorf

Tussen kerst en oud en nieuw maken we de mail klaar om naar Düsseldorf te versturen. De mail waarin we vertellen dat we voor IVF willen gaan. We kijken elkaar nog één keer aan en drukken op verzenden. Op 3 januari is de afdeling weer open en krijgen we direct antwoord. We mogen morgen al komen! Whaaaa, spannend! In Duitsland gaat alles net even wat sneller dan in Nederland. Al op tijd stappen we in de auto naar Düsseldorf. Daar aangekomen melden we ons bij de receptie. Ik mag als eerst bloedprikken. Ik ben gigantisch bang voor naalden, dus hier kijk ik al tegen op. Ja, dat wordt nog wat als ik straks dagelijks spuiten moet zetten. Er moeten zeven buisjes geprikt worden. Ik word werkelijk op elk hormoon onderzocht. Ook mijn man moet geprikt worden. Na het bloedprikken hebben we een afspraak met de arts. We worden door de assistente binnengehaald en achter het bureau staat een arts, die niet echt lijkt op de Nederlandse arts die we tijdens het videogesprek hadden gesproken. De arts stelt zich voor en begint in het Engels te praten. Shit, dat is waar ook... De intake zou in het Nederlands zijn, maar op locatie zijn alle artsen Duits. Dit was ons wel verteld, maar we hadden er helemaal niet meer aan gedacht. Mijn Engels is heel erg slecht, dus ik sla eigenlijk meteen dicht. Gelukkig kan mijn man goed Engels. Na een aantal vragen wordt er een echo gemaakt. Hier stuiten we toch echt wel op een taalprobleem. Woorden komen naar voren als: endometrium, myoma, uterus en ovaries. Ik snap er helemaal niks van en sla nog meer dicht. Ook mijn man kent al deze ziekenhuisbegrippen niet, dus het is lastig om elkaar te verstaan, maar met handen en voeten komen we er wel. De arts valt vooral de grote vleesboom op, die inmiddels 3,5 cm is. Verder ziet alles er goed uit en is het dus even afwachten op de bloeduitslagen. Als die ook goed zouden zijn, dan zou ik komende cyclus al mogen starten met IVF! Na de afspraak met de Duitse arts, hebben we nog een afspraak met de Nederlandse contactpersoon van de patiëntenservice. Dat is even een verademing na al die Engelse begrippen. Zij legt alles nog een keer stap voor stap uit en ik krijg ook alle prikinstructies. Ze is heel verbaasd dat ik nog nooit een spuit heb gezet. De meeste stellen die in Düsseldorf komen, hebben al een heel traject in Nederland achter de rug. Met een boel indrukken rijden we weer naar huis. Jetzt geht’s los!