Naar de huisarts: het woord 'endometriose' valt

Even ertussenuit heeft ons goed gedaan. Heerlijk ontspannen en uit je dagelijkse sleur. Ondanks dat onze kinderwens toch in ons hoofd zit ben je er niet zo mee bezig als je even weg bent. We besluiten de huisarts te bellen als we thuis zijn. Ik heb inmiddels ook gepraat met een vriendin over de huisarts en realiseer me dat hulp vragen niet zo ernstig is als ik denk. Hoewel ik het natuurlijk liever nog steeds niet had hoeven doen.

Na het weekend bel ik de huisarts op en ik krijg de assistent aan de lijn. Ik leg onze situatie uit en zij stelt me wat vragen. De assistent verteld me dat mijn eigen huisarts met vakantie is, maar dat ik 3 dagen later al terecht kan bij zijn collega. Ik besluit de afspraak in te plannen. De assistent verteld me dat ik alleen mag komen, omdat het pas de eerste afspraak is. Als ik het fijn vind mag mijn man uiteraard wel mee.

Samen besluiten we dat ik alleen ga, het is zoals de assistent desnoods zelf zei pas de eerste afspraak. De huisarts luistert naar mijn verhaal en stelt me daarna wat vragen over mijn cyclus, onze gemeenschap, gezondheid en levensstijl, eventuele aandoeningen, soa's of ziektes en andere bijzonderheden. Ik vertel dat ik altijd flink wat pijn heb tijdens de eerste dagen van mijn menstruatie, en hiervoor zelfs zwaardere pijnstilling heb gehad van de vorige huisarts. Het woord ‘endometriose’ valt terwijl ze aantekeningen maakt op haar laptop. 

Wanneer ze klaar is met typen zegt de huisarts dat ze ons samen door wil sturen naar de gynaecoloog. De wachttijden zijn i.v.m. het coronavirus wat opgelopen. 2 maanden in het ziekenhuis een stad verderop, of 3 maanden in het voor ons bekende ziekenhuis. Ik besluit voor vertrouwd te gaan, en neem die ene maand extra voor lief. De huisarts legt me uit dat ze mijn man nog wil spreken om het officieel te mogen aanvragen, dus met hem plant zij een belafspraak. Zodra alles verwerkt is neemt het ziekenhuis zelf contact met ons op om een eerste afspraak te maken.