My little miracle

Ik was altijd voornemens om vroeg moeder te worden. Helaas door omstandigheden niet de juiste partner en scheiding startte ik iets later dan gepland. Op mijn 33e had ik alles op de rit partner huis en helemaal klaar om moeder te worden. Mijn toenmalige partner was al gesteriliseerd, maar absoluut bereid om een hersteloperatie te ondergaan. Dit was gelukkig gelukt en we kregen groen licht. Toen gebeurde er iets tragisch. Ik was met de auto op pad om mijn net geboren nichtje te knuffelen toen ik hard werd aangereden van achteren. Gevolg whiplash extreme hoofdpijnen en uitgeschakeld voor ruim een jaar. Het stoplicht stond dus weer op rood. Na een jaar eindelijk starten. Een zwangerschap bleef uit na ruim 6 maanden proberen.

Contact opgenomen met de huisarts. Na wat onderzoeken kwam naar voren dat alles dichtgegroeid was. (Zaadleiders) En er helaas geen zwangerschap voor ons mogelijk was op de natuurlijke manier. 

Een doorverwijzing naar het erasmus mc, daar werd duidelijk dat we niet veel opties hadden alleen icsi traject. Ik zou hormoon stimulatie en puncties moeten ondergaan en bij hem werd er sperma rechtstreeks uit zijn bijbal gehaald. Heftige ingreep voor beide, maar we waren vastbesloten.

Wat een heftig proces is dit de hormonen het prikken de puncties het wachtbankje. Ik was niet heel piepjong meer en de opbrengst was steeds heel weinig. Het meeste wat ik heb gehad waren 4 rijpe eicellen. De eerste en tweede poging waren er twee embryo's beschikbaar. De derde ronde 1 en de vierde ronde geen. Dus 5 terugplaatsingen gehad en helaas geen zwangerschap. De 4e poging deed heel veel pijn. Geen embryo's geen terugplaatsing geen kans. Op dat moment brak ik echt.

Gesprek gehad met de artsen en onze enige kans zou zijn een spermadonor. Dat was heel heftig voor mijn partner. Helaas is onze relatie daar uiteindelijk op stuk gelopen. 

De wens om mama te worden kon ik niet loslaten en was inmiddels 39 jaar en mijn klok ging echt wel tikken. Noem het eerder een tijdbom.

Aangemeld bij een fertiliteitskliniek ik zou bam worden. Ik was vastbesloten. En ging er vol voor. In de tussentijd had ik leuk contact op tinder. En op date gegaan met een ontzettend leuke man. Was een super geslaagde date en voelde al wat vlinders. Heb hem de dag na onze date verteld waar ik mee bezig was. Ik wilde dit met hem delen zodat hij nog kon kiezen. Blijven of rennen!!!! 

Hij had al twee kinderen uit een vorige relatie, maar wilde graag een gezin. Dus hij is gebleven. En toen ging het heel snel. Eind maart 2019 kregen we een relatie en begin mei was ik spontaan zwanger. Nou ik heb wat testen versleten kon het niet geloven. 

Januari 2020 werd onze prachtige zoon geboren. Mijn wens kwam eindelijk uit op mijn 40e, maar ik geniet met volle teugen van ons mannetje. Nog steeds gelukkig met inmiddels man kind en bonus kinderen