Lang, lang geleden...

Deze week staat in het teken van de Nationale Voorleesdagen. We zijn allebei gek op lezen. Chris gaat met gemak in een week door een dikke pil, en waar ik tegenwoordig het geduld niet meer lijk te hebben voor meer dan een tijdschrift, neem ik alle tijd als het op voorlezen aan komt.

Toen we de eerste keer bij Maartje langs gingen, werd er die avond ook door ons beide voorgelezen aan de meiden voor ze gingen slapen. Heerlijk is dat als er iemand al half slaperig, maar super enthousiast tegen je aan kruipt om nog net voor het slapen gaan weggevoerd te worden naar een wereld vol spannende avonturen.

Vroeger werd er bij ons beiden thuis al voorgelezen uit allerlei boekjes. De hele reeks van Pinkeltje (wie is er niet mee opgegroeid) staat nog steeds op mijn oude kamer en de ondertussen verbruinde editie van "Nog één nachtje slapen" staat er met ezelsoren en al nog fier op de plank. Toen ik dat laatste boek vorig jaar op de rommelmarkt tegen kwam, kon ik het dan ook niet laten om 'm gelijk van het kleedje te grissen en mee naar huis te nemen.

Dankzij Chris weet ik sinds kort ook dat er voorlees wedstrijden zijn voor dove en slechthorende kinderen. Ik had hem bijna opgegeven voor de volgende editie, tot ik er achter kwam dat het een wedstrijd voor en door kinderen is. Desalniettemin is het prachtig om te zien hoe zij al vol overgave en met zo'n emotie een verhaal tot leven kunnen brengen met hun handen en mimiek. Daar kan ik in ieder geval nog heel wat van leren.

In de afgelopen jaren zijn er steeds meer diversere voorleesboeken bijgekomen over verschillende gezinsvormen zoals de papa's van teddy, logeren in een buik en een zee van liefde (die trouwens gratis te downloaden is). Een super manier voor kinderen van elke afkomst om te horen over alle avonturen in alle soorten gezinnen.

Aan iedereen die de kans krijgt, raden we aan om zo veel mogelijk de tijd en de kans te nemen om voor te lezen aan je kleintjes. Wij herinneren ons samen nog niet de helft van wat we zijn voorgelezen, maar krijgen beide een enorme lach op ons gezicht als we er aan terug denken. En toen? Toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies dit verhaaltje...