Kinderwens: alweer niet...

Alweer niet!

Wanneer ik mijn man leerde kennen zei ik tegen hem ik wil maar 1 kindje als het mij wordt gegund. Wij waren nog niet zo lang samen toen we besloten om te gaan proberen om zwanger te worden. Ik was namelijk al 32 en was echt ontzettend bang dat het misschien niet zou lukken ik wilde echt voor me 35ste moeder zijn. De dag dat ik mijn spiraal eruit haalde waren wij zwanger van ons prachtige zoontje die nu alweer 3.5 jaar oud is.

Ik weet nog goed dat ik zei dat ik echt maar 1 kindje wilde. Mijn moeder zei elke keer “wacht maar totdat je er 1 hebt, dan wil je er nog 1”. Jajajaja pffff heb je haar weer dacht ik dan. Maar…… toen ik mijn prachtige newborn in mijn armen had wist ik het eigenlijk wel al ik wil er nog 1. Toch had ik toch elke keer twijfel, want 1 kan je alles geven, hoe moet ik mijn liefde delen tussen 2 kindjes, kan ik dat wel………

In de fase van 1 1/5 á 2 jaar dacht ik HELLLLL NOOOOOOO dit ga ik niet doen niet nog 1 dat redden wij niet hoor. Hij was en is heel lief hoor, maar die fase was echt #%^$£!.

Het was net voor zijn 3de verjaardag dat ik dacht ja nu zou ik wel een 2de kindje willen. Voor mijn man hoeft het eigenlijk niet die vindt het helemaal prima zo, maar hij stemt er wel mee in en zodoende hoppatjeeee die spiraal er weer uit.

Het is half september 2023 en tuurlijk weet ik in mijn achterhoofd dat het enige tijd kan duren, maar eerlijk ik dacht het is weer in 1x raak. Maar helaas dat was en is niet het geval. Elke maand hoop je er weer op dat je zwanger zal zijn, elke maand denk je ohhhh wacht voelde ik dit eerder ook…..

Hmmmm mijn borsten beginnen nu wel heel vroeg oh ze zien er ook anders uit toch…..

Mijn laatste cyclus was ik misselijk elke keer en toen dacht ik echt zal het toch dit keer raak zijn!!!!! Vroege test gedaan nee hoor negatief, na een half uur toch nog is kijken (moet je ook niet doen want dat is geen geldige uitslag natuurlijk) oh ik zie een heel vaag lijntje zal het dan toch????

Volgende dag maar even met ochtendurine doen, negatief! Zie je nou je bent het niet. En ja hoor in de middag bloed heel veel bloed. Godver, Shit weer niet…..

We zijn nu al 8 maanden verder en dus helaas nog steeds geen baby in mijn buik.

Elke keer weer die domper jeetje wat ontzettend KUT!

Eind juni moeten wij naar het ziekenhuis, dan horen we hoe het verder allemaal gaat.

Hoe ver wil ik gaan, hoe ver wil mijn man gaan, hoe ver gaan wij in het traject.

Het is ons eerder toch gewoon gelukt, waarom nu niet! Waarom laat mijn lijf mij nu in de steek, waarom ken ik mijn lijf niet meer? Ik word er verdrietig van, heel verdrietig. Heb ik nog wel genoeg eitjes, zijn mijn eitjes nog wel goed. Ik weet het allemaal niet meer……

Dan heb je van die mensen die dit zeggen.

Maar hé je hebt toch al een gezond kind, andere mensen kunnen niet eens een eerste kindje krijgen…. JAAAAAAA KAREN ik weet het maar dat neemt niet weg dat ik er niet verdrietig om mag zijn. Of je moet er niet zo mee bezig zijn, dat zeggen er gelukkig ook genoeg tegen je. Nee hoe weet ik anders wanneer ik ovuleer joejoe lekker makkelijk hè altijd maar wat te zeggen hebben.

Het is lastig en ik kan het met niemand echt delen want niemand begrijpt mijn gevoel. Ik hoop dat het ons nog gegund is, want een klein wondertje zou nog zo welkom zijn💙💗.

Ik wilde dit even van mij afschrijven. Ik weet dat er genoeg vrouwen met dit probleem kampen en daarom deel ik ook mijn verhaal. Ik hoop dat iedereen die een kinderwens heeft ook gezegend mag worden met een prachtige wonder. En ook wij🤍