11 maanden geleden
Je bent uitbehandeld..
Het icsi traject was me helaas niet gegund.
Ik vond niet eerder de kracht om dit te delen, maar ook dit hoort bij het leven..
Op 1 december 2023 moesten wij ons weer melden in het ziekenhuis. Ik was al een aantal weken aan het stimuleren maar er gebeurde helemaal niks. Iedere keer als ik voor een echo moest komen groeide er helemaal niks.
Ik wist dat ik de hoogste dosis kreeg en dat stimuleren bij mij lastig zou zijn, maar als je normaal een stabiele cyclus hebt een eisprong een gezonde dochter en onverwachts een positieve test (wat wel snel negatief was) dan hoop je dat het toch wel iets moet doen en daar ging ik dan ook vanuit. Ook ik weet dat je door een icsi traject niet zwanger hoeft te raken, maar dat het al stopte bij het stimuleren deed pijn.
Ik vroeg dan ook na mijn laatste echo wat een vervolg zou kunnen zijn. Het enige wat zij aangaf was een donor.
Hier ben ik altijd met mijn man duidelijk in geweest en dit willen wij niet. Al had ik hier misschien heel anders in gestaan als we geen kinderen hadden gehad.
Dus toen 1 december de dag van de officiële uitslag was, was ik hier wel al op voorbereid. We zaten op dat moment dan ook vrij nuchter in het gesprek, want ja wat niet is, is er niet.. En ik wist zeker dat ik naar het buitenland wilde, want ik dacht oke prima dat u dit zegt, maar dit is niet ons einde.
De dagen en weken na dit gesprek wordt het gevoel voor een tweede kindje echt niet minder, in tegendeel de liefde hiervoor groeit nog steeds. Maar wel vraag ik me steeds meer af of ik nog wel z'n traject in wil gaan, wat nu als het toch op de natuurlijke manier kan lukken. Door ovulatietesten te gebruiken me eens te verdiepen in acapuntuur en noem maar op..
Voor nu hou ik het daar even bij, maar we weten allemaal wat emoties en gevoelens kunnen los maken in mensen.
2024 is de wens voor een 2e kindje dus niet minder geworden en afgesloten, maar 2024 is het jaar waarin we nog krachtiger er voor zullen gaan❤️
