Je bent nog zó jong!

Een van de reacties die ik kreeg toen ik vertelde over onze wens voor een gezin, die tot nu toe niet uit wil komen. We zijn ruim een jaar verder en helaas hebben we nog geen positieve test in onze handen gehad. Al op jonge leeftijd wist ik dat ik heel graag moeder wilde worden. Ik was altijd overal aan het oppassen en gek op mijn nichtje en neefje. Zo naïef als ik was, dacht ik dat het bij ons heus niet zo lang zou duren. De realiteit bleek anders. Lang wisten alleen mijn ouders en mijn beste vriendin van dit verdriet. Ik weet dat het onderwerp ‘tegenwoordig’ bespreekbaar is, maar iets hield mij tegen. Hoe verder de tijd ging, hoe meer het met mij (ons) persoonlijk ging doen. Vanochtend was de druppel, na een onverwachte menstruatie brak ik en heb ik een half uur huilend in mijn vriend zijn armen gestaan. Waarom ‘lukt’ het niet? Onze wens is zó groot. Iedere maand de hoop, de dromen en de teleurstelling. Het breekt je een keer op. Volgende week mogen we op gesprek bij de huisarts. Een zware stap hebben we gezet. Dat voelt spannend, maar tegelijkertijd geeft het rust. 🫶🏻

Schrijven heeft mij altijd al geholpen om dingen te verwerken of (even) van mij af te zetten. Daarom besloten mijn gevoelens op papier te zetten & dus ook mijn eerste blog.