Januari 2021
Let's go!
In december 2020 zaten we allebei in quarantaine vanwege corona. Tussendoor kregen we goed nieuws. De operatie van mijn man was geslaagd en de uitslagen van het zaadonderzoek waren heel goed. Niets stond ons in de weg om te starten met het traject. Nadat ik in januari 2021 ongesteld was geworden, nam ik contact op met de fertiliteitspoli. Ik mocht langskomen voor een echo en om de medicijnen op te halen.
Ik weet het moment dat ik de eerste clomid pil slikte nog goed. Zou dit gaan helpen? Zou ik eind van deze maand dan een positieve test in mijn handen hebben? Ik werd deze eerste ronde gevolgd door het ziekenhuis. Voor het eerst kreeg ik te maken met waar zoveel vrouwen doorheen gaan. Om de paar dagen naar het ziekenhuis, inwendige echo's en bloedprikken. Ik moest eraan wennen. Het inpassen in mijn agenda, de wisselende gezichten (die ik overigens snel genoeg kende, want het is een kleine afdeling in mijn ziekenhuis) en alle informatie. Al snel bleek dat ik goed reageerde op de clomid. Er waren zelfs twee eitjes aan het rijpen. Spannend! De eisprong werd met clomid niet apart gestimuleerd met een injectie o.i.d., dus ik moest ovulatietesten doen om dit in de gaten te houden. Stiekem fantaseerden we al over een tweeling. Hoe leuk zou dat zijn.
Na de vermoedelijke eisprong begon het wachten. En na twee weken was daar de negatieve test. Een dag later werd ik ongesteld. Wat een teleurstelling. Niet gelukt. Tegelijkertijd hield ik hoop, het was net de eerste ronde en ook zonder traject waren stellen soms 6-12 maanden bezig, toch? Op naar ronde 2.