Ja, dat willen wij!

De eerste maand van 2023 is inmiddels bijna voorbij. De tijd vliegt en ook afgelopen maand is er weer genoeg gebeurd. Mijn man postte de brief met officiële toestemming om deel te nemen aan het onderzoek. Een klein weekje later ontving hij daarvoor al een pakket met 180 pillen en 2 potjes voor komende spermaonderzoeken, waarvan inmiddels de eerste ook al heeft plaatsgevonden. Ook de eerste digitale vragenlijst is hiervoor ontvangen, ingevuld en verstuurd.

Ik ben sinds dit jaar koolhydraatarm aan het eten en heb inmiddels het bloedonderzoek om mijn suikerwaardes te controleren ook gehad. De gynaecoloog heeft me vorige week gebeld met de uitslag, en omdat de waardes toch wat hoger zijn dan ze willen, 0.1 om precies te zijn, word ik doorverwezen naar een internist. Dit omdat ze een mogelijk komende zwangerschap zo gezond mogelijk willen laten verlopen. Van de internist heb ik nog niets gehoord, zodra zij contact met mij opnemen kan ik een afspraak plannen.

Dan een belangrijk stuk. We hebben officieel groen licht gegeven om te starten met het ICSI traject! Ontzettend spannend, maar we gaan er voor. Onze gynaecoloog vertelde ons dat we tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn opgeroepen zullen worden voor een intakegesprek met hem. Hierin wordt alles wat ons de komende tijd te wachten staat besproken. Tegen de tijd dat het echte werk gaat beginnen krijgen we nog een afspraak waarin de verpleegtechnische handelingen zullen worden uitgelegd. Voor nu dus nog heel even afwachten.

Ondanks dat we er ontzettend naar uit kijken, vind vooral ik het ook heel spannend. Ik houd niet van naalden en kijk het liefst met bloedprikken al de andere kant op, zeg maar gerust dat ik een bangerik ben. Begrijp me zeker niet verkeerd, want ik ben dolgelukkig en dankbaar dat we deze kans krijgen en dat voor ons het boek niet helemaal gesloten is. Ik draag gewoon een spanning met me mee. 

De afgelopen tijd heb ik dit ook gemerkt aan mezelf, ik ben sneller geïrriteerd, mijn lontje is echt een stukje korter dan normaal, maar vooral ben ik heel snel emotioneel. Het ene moment is er niets aan de hand en kan ik goed vertellen over wat ons te wachten staat, het andere moment moet ik al huilen om de kleinste, stomme dingen. Ons verhaal op deze manier delen en van me af schrijven helpen me. Ik merk dat ik dit makkelijker vind dan dezelfde woorden hardop uit te spreken. Ik probeer me sterk te houden, maar dit lukt me gewoon niet altijd. Zeker rondom de maandelijkse periode, want dat blijft toch elke maand weer een klap in je gezicht.

Goed, we kijken vooruit. We hebben besloten voor we echt starten met het traject nog met zijn tweeën op vakantie te gaan. Ik sprak hierover mijn twijfels uit tegenover de gynaecoloog, want moesten we dat wel doen, maar ook hij adviseerde ons te gaan voordat het allemaal echt gaat beginnen. Dat was vooral voor mij het kleine, laatste duwtje dat ik nodig had om even aan mezelf te denken. Even ontspannen en opladen. En er dan vol goede moed tegenaan. Op naar iets heel moois!