IVF Traject is begonnen

Het Is inmiddels een tijd geleden dat ik wat heb gepost. Om eerlijk te zijn heb ik even er helemaal doorheen gezeten. Het hele IVF traject is me zwaarder gevallen dan dat ik verwacht had. Gelukkig heb ik en psycholoog die me helpt. Maar ik wil graag delen hoe ik mijn verloop heb ervaren. (sorry voor de spel fouten)

Men menstruatie kwam echt laat maar eindelijk kunnen we beginnen. We hebben de kliniek op gebeld en hebben dag erna een tijd gekregen om en inwendige echo te laten doen. Ja niet bepaald comfortabel als je ongesteld bent maar de fertiliteit arts stelde me erg gerust. Het doel is om zwanger te worden zei die!  Op basis van de echo hebben we een plan gemaakt en ik moest aan de hormoon stimulatie beginnen en dan en ander medicijn  om de eisprong tegen te houden en dan een medicijn om de eisprong aan de gang te zetten. al met al kreeg ik een tabel mee naar huis waar precies op stond hoe en wat. In de tussentijd werden er echos gemaakt om te kijken hoe mijn follikels (eitjes) zich ontwikkelen. Toen ik dacht dat het eindelijk zo ver was zei de arts dat er meer onderweg waren en dat ze liever wilde dat ik nog een paar dagen extra door ging met de hormoon stimulatie. Prima dat doen we dan. 

Toen was het zover de laatste echo waarbij we eindelijk een datum kregen voor de IVF punctie en dat betekende de het laatste spuitje!! Ik moet zeggen dat de hormoon stimulatie totaal niet vervelend was om te injecteren  maar de injecties om de eisprong tegen te gaan waren wel wat vervelend maar dat waren er niet zo veel. 

De dag van de punctie.

Ik mocht kiezen og ik morfine wilde of alleen een zetpil. Ik heb gezegd doe maar alleen een zetpil en dan zien we het wel. bedoel als je een hele dag hebt rondgelopen met en geknapte eileider zonder medicatie dan moet dit wel te overleven zijn. De verpleegkundige en de arts waren superlief en we waren lekker aan het kletsen en toen zei ze stap voor stap wat ze ging doen. Ik kon ook mee kijken op het scherm wat best interessant was. Ze gaf me wat plaatselijke verdovingen bij de eierstokken en daar merkte ik niks van. Toen begon ze langzamer hand de follikels op te zuigen (klinkt gek). en elke keer als het echt een juiste follikel was kreeg je te horen ik heb er een of helaas deze niet. Dat was er prettig vond ik. Ik heb totaal geen pijn gehad en ik lag er relaxed bij de arts was best verbaasd maar ik ben gewoon veel pijn gewend (wat ook een valkuil kan zijn) Ik weet dat sommige vrouwen dit als zeer pijnlijke kunnen ervaren. Ik zou het meer omschrijven als menstruatie krampen. Maar goed al met al hebben ze 16 eitjes kunnen oogsten en daar waren we zo blij mee.  Ze zeiden dat ze me op de hoogte houden hoe de bevruchting zich ontwikkelt en of ik klaar ben voor een terug plaatsing omdat ik misschien over gestimuleerd was. 

eindelijk kregen we bericht, 10 van de 16 zijn bevrucht en ontwikkelt tot blastocyste van 5 dagen oud. Dit was geweldig nieuws. Ook kreeg ik groen licht voor de eerste terug plaatsing. 

De terug plaatsing:

De terug plaatsing stelde niet veel voor het ging vrij snel en dan moet je ongeveer 1,5 week wachten tot je mag bloed prikken.  

Deze 1,5 week was echt drama voor mij ik was psychisch niet klaar en maakte mezelf totaal de kop gek. Ik was gestrest en geobsedeerd met deze terugplaatsing. Elk symptoompje wat op een zwangerschap leek ging ik google en weet ik allemaal wel niet. Ik deed een test een paar dagen later er kwam een vaag streepje. Niet wetende dat er in de eisprong injectie HCG zit die ongeveer een week in je lichaam blijft zitten. Toen deed ik paar dagen later weer een test die was negatief en zo werd ik totaal gek. Een dag voor de uitslag kreeg ik een bloeding  en die nam alleen maar toe. Ik had ook bloedingen bij mijn zwangerschap van Liam dus ik had nog volle hoop. Uiteindelijk was het de dag van het bloed prikken en ik had alsnog een goed gevoel. Maar helaas het was niet gelukt en toen brak ik. Ik heb de hele dag in tranen gezeten. De dagen die volgden was ik totaal niet mezelf, verdrietig en geen energie en geduld en totaal overprikkelt. Toen dacht ik dit kan zo niet ik moet hulp zoeken. Ik heb mn psycholoog gebeld of ik niet snel kon komen omdat ik er doorheen zat. Toen ben ik mindfulness gaan doen en ben dieper gaan onderzoeken van wat geeft me rust. Toen kwam ik bij acupunctuur uit, wat voor beide mentaal en je lichaam een goede healing is. Ik heb een afspraak gemaakt en als naar een aantal behandelingen kreeg ik rust in mijn hoofd. Is echt een aanrader maar ga wel naar iemand die een volledige opleiding heeft gedaan en niet iemand met en cursus van een paar maand. 

Uiteindelijk moesten mijn man en ik een besluit maken gaan we de volgende cyclus weer beginnen met een terugplaatsing of wachten we. Maar we besloten toch om door te gaan en ik bleef ook door gaan met acupunctuur behandelingen. Onze nieuwe datum van terug plaatsing was 11-11-22 en hoe dat is verlopen schrijf ik in mijn volgende post.

Trending: Onze huwelijksreis werd een nachtmerrie!