ICSI poging 1.

Na ons mislukte IUI traject, begon ik 15 juli met het spuiten van de decapeptyl voor ons ICSI traject. De decapeptyl zorgde er voor dat ik in een kunstmatige overgang zou komen.

Na een tijdje decapeptyl spuiten moest ik 27 juli naar het ziekenhuis voor een eerste echo. Vanaf die datum, mocht ik de menopur er bij gaan spuiten. De menopur zorgt er voor dat de follikels gaan groeien.

3 augustus had ik de eerste follikelmeting. En ik was voor het eerst echt super zenuwachtig voor een follikelmeting. Tijdens het IUI traject was ik hier nooit echt zenuwachtig voor. Met IUI hoop je dat er 1-2 follikels groeien, met IVF en ICSI hoop je dat er wat meer follikels groeien, dus ik was echt heel benieuwd hoeveel follikels er inmiddels zouden groeien en hoe groot ze zouden zijn. Met IUI verliep het altijd heel erg soepel, zal dat nu ook het geval gaan zijn of niet? Ik ging er van uit dat het soepel zou verlopen. Oeps, my bad!

Het beeld was 3 augustus om te janken vond ik. Ik had 1 grote follikel van ±10mm en alle andere follikels waren nog veel te klein. In totaal had ik ±11 follikels, dus de aantallen waren wel heel goed alleen de grote was nog niet in orde. Ik hoopte heel erg dat alle kleinere follikels ook mee zouden gaan groeien zodat ze tijdens de punctie ±11 follikels konden weg zuigen. Na de follikelmeting verliet ik het ziekenhuis weer met een tasje vol hormonen en 3 dagen later moest ik terug komen voor de tweede follikelmeting.

6 augustus gingen mijn vriend en ik voor het eerst samen naar het ziekenhuis voor de tweede follikelmeting. Ontzettend fijn dat mijn vriend voor het eerst mee mocht. Tijdens ons IUI traject mocht dit niet ivm corona.

Tijdens de tweede follikelmeting bleken de follikels gelukkig wel gegroeid maar ik had maar 6 follikels. Ontzettend teleurstellend, vond ik het. Ik had zó gehoopt op meer follikels, zodat ik hopelijk meer eicellen zou hebben (want niet in elke follikel, hoeft een eicel te zitten). En niet elke gevonden eicel hoeft (goed) bevrucht te raken en na de bevruchtingen krijg je hoogstwaarschijnlijk nog te maken met een "afvalrace". Omdat ik dus maar 6 follikels had, was ik direct ontzettend bang dat ze geen embryo's in de vriezer konden doen, en we dus eventueel maar 1 poging (de verse terugplaatsing) in ICSI poging 1 zouden hebben. De arts vond 6 follikels wel prima. Kwaliteit boven kwantiteit, zei ze. En dat geloof ik echt, maar zo weinig follikels voelde voor mij gewoon niet veilig genoeg.

We verlieten het ziekenhuis weer met een tasje vol hormonen en een nieuwe afspraak voor follikelmeting 3 werd gemaakt voor 2 dagen later. We hadden beiden verwacht dat we de punctie bij follikelmeting 3 wel in konden plannen voor 2 dagen later... Maar niets bleek minder waar!

Bij de derde follikelmeting op 8 augustus bleek de grootste follikel van 18mm in 2 dagen tijd maar 1mm gegroeid te zijn en de kleintjes hadden vrijwel helemaal stil gestaan.. Say what?! Ik was echt zó teleurgesteld en geïrriteerd. Inmiddels was ik ook al helemaal klaar met het spuiten en nu werd mij vertelt dat ik nog langer door moest spuiten. Weer verliet ik het ziekenhuis met een tasje hormonen en er werd een nieuwe afspraak gemaakt voor follikelmeting 4.

Diezelfde avond op 8 augustus, heb ik extra hormonen ingespoten. 300 eenheden ipv de 150 eenheden die ik moet spuiten. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk, maar ik was er inmiddels gewoon zó klaar mee. Het heeft wel geholpen 😉🤭.

10 augustus had ik de vierde follikelmeting. Ik ging nergens meer van uit, want elke keer als ik ergens van uit ging, werd ik teleurgesteld. Maar het beeld loog er niet om. De eerste eierstok liet 3 mooie grote follikels zien, de grootste was al 26mm. De tweede eierstok liet het zelfde beeld zien. Ik was zo goed als klaar met spuiten! De punctie kon in worden gepland voor 2 dagen later.

10 augustus om kwart over 9 in de avond moest ik de ovitrelle spuiten en dan was ik eindelijk klaar met het prikken voor onze eerste ICSI poging.

Gister, 12 augustus was het zo ver. De dag van de punctie, iets waar ik zo ontzettend bang voor was.

Om kwart over 8 kwamen we aan in het ziekenhuis, de zenuwen waren toen echt extreem. Ik was ontzettend misselijk en moest echt even goed inademen anders zou ik gaan overgeven. We werden naar de "uitslaapkamer" gebracht, waar ik de dormicum pil zou krijgen. Toen kon ik mijn tranen echt even niet meer inhouden. Lekker stevig geknuffeld met vriend lief en toen ging het wel weer 🤍. 

Half 9 de dormicum pil er in en daarna het infuus geprikt. Eerst in links, die ging niet goed. Opnieuw in rechts en die ging wel goed. 

Rond 5 over 9 werden we opgehaald voor de punctie. 2 ontzettend lieve artsen had ik, ontzettend fijn. Alles van begin tot eind weer uitgelegd. De eerste shot fentanyl werd toegediend voor het schoonmaken van de baarmoedermond, hier heb ik helemaal niks van gevoeld. 

De tweede  shot fentanyl werd toegediend voor de punctie, goed op mijn ademhaling letten en gaan met die banaan. Inmiddels was ik al behoorlijk wappie. 

De prik door de vaginawand voelde beide keren als een felle, scherpe steek. Het deed best pijn, maar het was prima te doen. Het aanprikken/leegzuigen van de follikels voelde als heftige menstruatie krampen. Al met al vond ik de punctie goed te doen. Nee, het was zeker geen pretje en het deed wel pijn, maar ik vond het écht goed te doen. Mocht er eventueel een tweede punctie plaats moeten vinden, durf ik dat in ieder geval wel aan. 

Binnen 5 minuten was de arts klaar met alle follikels aanprikken. Ze heeft 6 grote follikels aangeprikt en 3a4 kleinere follikels, met de hoop dat daar eventueel ook nog eicellen in zouden zitten.

Vervolgens konden we via het scherm mee kijken dat ze de eicellen aan het zoeken waren in het lab, het Umcg is 1 van de weinige ziekenhuizen waar dit kan Het was ontzettend interessant en leuk om te zien. Ik heb zelfs nog gevraagd welke opleiding je daar voor moet doen 😜. (Bij de begin foto hier boven, zoekt de laborant ook een eicel).

Na een tijdje in de uitslaapkamer kwam de laborant vertellen dat er (helaas) maar 3 eicellen gevonden zijn. 😔🥚

Best teleurstellend en dat heb ik ook gezegd. Ik had echt niet verwacht op 6 eicellen, maar toen we vanochtend naar het ziekenhuis reden zei ik; "ik denk dat ik 4 of 5 eicellen heb".

De arts begreep mijn teleurstelling wel maar ze zei ook direct dat ik het positief moest bekijken. We hebben namelijk wel 3 mooie kansen. Ik hoop met heel mijn hart dat we in ieder geval 1 mooi embryo terug geplaatst krijgen en er hopelijk 1 in de vriezer kan worden gestopt. Ons kleine eskimootje.

Na de punctie behoorlijk wat napijn. Echt hele vijandige menstruatie krampen en steken, ook down under 😅. Ik ben dus maar met de rolstoel naar beneden gegaan. Thuis was de na pijn op en af. Het ene moment ging het prima, het andere moment zat ik puffend op de bank en kon ik helemaal niks. Vandaag, nu, gaat het wel. 

41 spuiten, 4 echo's en heel wat teleurstelling en angst. Maar het zit er op. Onze aller eerste ICSI poging. En nu begint het zwaarste stuk, het wachten. Wachten op het telefoontje óf we een verse terugplaatsing kunnen krijgen over een paar dagen. Want zo ja, is er in ieder geval 1 eicel goed bevrucht. Zo nee, dan is alles voor niks geweest en staan wij met een lege buik én een lege vriezer en begint het hele riedeltje opnieuw. Wachten op de brief met óf en hoeveel embryo's de vriezer hebben gehaald en of ik zwanger ben geraakt van de eerste verse terugplaatsing, mocht die plaats vinden.

Nog heel even geduld en dan zijn we dichterbij dan we ooit geweest zijn 🤍