Hartvormige baarmoeder en een lage eicel voorraad

Het is februari 2021. We zitten nog steeds in de corona pandemie en alle bezoekjes naar de kliniek moet ik alleen doen. Mijn vrouw mag niet bij mijn onderzoeken zijn. Uit de onderzoeken blijkt dat ik in principe een normaal beeld laat zien en ik dus gemiddeld vruchtbaar ben. Wel zagen ze aan de bovenkant van mijn baarmoeder een kleine knik wat duid op een licht hartvormige baarmoeder. Dit zou echter geen gevolgen moeten geven voor het zwanger worden, alleen willen ze bij mij liever niet met hormonen stimuleren om de kans op een tweeling zeer klein te houden (dit zou mogelijk wel voor problemen kunnen zorgen).

IUI (Kunstmatige inseminatie)

Ik ben klaar om te starten en in maart heb ik mijn eerste kunstmatige inseminatie. Om mijn eisprong te vinden testte ik met clearblue ovulatietesten en bij het zien van een smiley moest ik een formuliertje invullen en kreeg ik een afspraak voor die middag of volgende ochtend. Ook bij de inseminatie moest ik alleen naar binnen en zat mijn vrouw in de auto te wachten. Tot zover het romantische gedeelte. Tijdens de afspraak wordt eerst het zaad en alle gegevens gecontroleerd en daarna mag je lekker onderuit in de spreidstoel, heerlijk. 

De inseminatie vond ik vervelend en toch ook pijnlijk, dit is voor iedereen anders. Ik vond het erg spannend maar ik was ook hoopvol. Dit gaat gewoon lukken zei ik in de auto op de terugweg, met mijn benen omhoog.

8 dagen later werd ik ongesteld.

Nouja, er was nog geen man overboord, die hadden we jaren geleden al afgezworen. Statistisch gezien hebben de meeste vrouwen ongeveer 3 tot 6 inseminaties nodig om zwanger te worden. Voor mijn gevoel had ik dan ook elke inseminatie meer kans (wiskunde is nooit mijn sterkste kant geweest). Poging 2 en 3 mislukte en ook 4 en 5 haalden niks uit. Met poging 6 kreeg ik op eigen verzoek utrogestan bolletjes mee die ik na de inseminatie kon gebruiken. Hiermee kan je een eventuele innesteling bevorderen, maar dan moet er wel een eitje bevrucht raken natuurlijk.

Na elke poging dacht ik dat het raak was. Volgens mij ruik ik beter? Was ik niet een beetje opgeblazen? Ik zou toch zweren dat ik een cupmaat erbij heb! Maar het was elke keer vals alarm. Een jaar later had ik 9 inseminaties gehad. Verdrietig maar vooral ook boos. Boos dat het bij mij ook niet lukte. Hoe groot is die kans? 2 baarmoeders in een relatie en dan beide moeite hebben met zwanger worden.

IVF

Inseminaties met hormoonstimulatie was voor mij geen optie door de hartvormige baarmoeder. Ivf was de volgende stap. Hormoonstimulatie, punctie en dan een terugplaatsing van een 5 daags embryo (als je die al hebt).

Ik kreeg opnieuw onderzoeken om te kijken of ik klaar was om een traject op te starten. Hieruit bleek dat ik een lage AMH waarde had... Een wat? Dit betekende dat ik een lage eicel voorraad had. Dit heeft er mede voor kunnen zorgen dat ik nog niet zwanger was geworden. Mijn eitjes zijn wel van goede kwaliteit (als het goed is) ik heb er alleen nog een stuk minder dan andere vrouwen van mijn leeftijd. Was ik dan al richting de overgang? Nee, dat ook weer niet. Het was gewoon een stuk lager, maar mijn eitjes waren nog niet op. Oke, slecht verhaal.

Hormoonprikken en punctie

Door dit nieuws was ik flink uit het veld geslagen. Ik zag al ontzettend op tegen het hele traject met mijn prikangst. Zo'n punctie, durf ik dat wel? Maar het alternatief was, geen kind. Sowieso geen kind. Misschien ooit pleegzorg, maar nooit zwanger zijn. De wens won van de angst en ik begon met de maximale dosis aan hormonen. Tijdens de startecho bleken er niet veel eitjes op voorraad te liggen dus ze wilden proberen om alles wat er zat een boost te geven. Dit lukte toch nog enigszins. Na een week prikken zetten (die overigens best wel mee vielen) mocht ik op controle komen. Er was nog niet super veel gebeurd, maar toch leken er wat follikels (eiblaasjes) te groeien. Nog een paar dagen verder waren er 4 follikels groot genoeg voor de punctie. Dit was het moment voor het 'triggershot' oftewel de hormoon prik die ervoor zorgt dat je eicellen rijpen en zich klaar maken voor de sprong. De punctie vindt dan 36 uur na de prik plaats zodat ze op hun "rijpst" worden aangeprikt. Oh wat zag ik op tegen die punctie. Ik had het liefst ter plekke daar alles afgeblazen.

Ik had een pilletje oxazepam meegekregen ter ontspanning en die nam ik op de ochtend van de punctie dan ook dankbaar in. Het was een pittige, want eenmaal aangekomen in de kliniek was ik zo stoned als een garnaal. Zelfs de verpleegkundige die alvast mijn infuus prikte zei: "Zo meid, lekker pammetje genomen?" Maarrr... ik was wel relaxed! De punctie verliep soepel en vond ik met een paar kleine shotjes morfine zeer goed te doen. 6 eieren werden er verzameld en die moesten nu hun best gaan doen in een klein schaaltje met wat zaad in de broedkast. Raar idee was dat. Ons kind ontstaat mogelijk vandaag ergens buiten mijn buik. Fingers crossed.

5 dagen later mochten wij terugkomen voor een terugplaatsing. Van de 6 eieren waren er 3 bevrucht geraakt, maar 1 eitje was voldoende gegroeid en sterk genoeg om terug geplaatst te worden. Wat een domper. Ik wist dat het een afvalrace zou worden, maar dat ik maar 1 poging zou hebben, na al die moeite, vond ik moeilijk te verkroppen. Ik kende de percentages en wist dat ik ongeveer 30 % kans had dat ik zwanger zou raken van dit embryo. Ik had er eigenlijk direct na de terugplaatsing geen vertrouwen meer in. Ik was boos en verdrietig en het voelde alsof ik had gefaald, mijn lijf deed niet wat het moest doen. Ik wilde aan de ene kant positief blijven en er in geloven om het zo te 'manifesteren', maar ik kon het gewoon niet. Ik voelde aan alles, dit is niet gelukt.

De Test

Na 5 dagen deed ik een test. Een controlestreep...zie je wel, negatief. Een minuut later keek ik nog eens... huh, zag ik nou een tweede streep of verbeelde ik het me? Na nog een minuut werd het iets duidelijker. Dit kon niet waar zijn... het was gelukt! Ik was zwanger!

Disclaimer: alle medicatie die in dit artikel worden genoemd zijn door een arts op mijn persoonlijke situatie voorgeschreven. 

Het vervolg van de zwangerschap en het traject van de tweede zwangerschap vind je in deel 3!