Groei groei groei

Er is dus 1 gynaecoloog die ik echt niet mag. Ze hebben best een aantal gynaecologen in het ziekenhuis, maar toch lijkt mijn cyclus tegelijk op te gaan met haar rooster. Misschien ben ik inmiddels bevooroordeeld en kan ze niks meer goed doen in mn ogen, maar elke afspraak krijgt ze het weer voor elkaar om mij nog bozer te maken dan dat ik tijdens dit hele proces al ben. Van de manier waarop ze mij uit de wachtkamer roept tot zinnen als ‘nou je wil niet echt of wel deze cyclus’ omdat mn follikels 0.0 zijn gegroeid in 10 dagen tijd.

Euh ja sorry, ik zou willen dat ik ze zelf kon groeien, maar daar denkt mijn lichaam 9 vd 10 keer anders over. Het is niet dat ze dingen zegt die niet kloppen hoor, ik denk juist dat ze een heel goede arts is, maar de manier waarop ze dingen zegt. Ik voel mij al zo bezwaard als ik daar in die o-zo-geliefde stoel zit en er niks gebeurd is, dan helpt gebrek aan empathie je vooral niet. Ja, het ligt het aan mij, ik ben natuurlijk boos en gefrustreerd en moet toch iemand hebben die ik de schuld kan geven wanneer zo’n echo geen groei laat zien.

Afgelopen cyclus, mijn tweede ronde injecties, was dus echt om te janken.

Waar mn eitjes vorige keer op dag 14 groot genoeg waren, spraken we nu op dag 14 over het verhogen van de dosering omdat er niks groeide, ik snap er niks van, ik doe zó goed mn best.

Juist deze cyclus zou perfect moeten verlopen, want ik besloot mijn voedingspatroon volledig aan te passen. Zo heb ik alle koolhydraten maar weer verbannen uit mijn leven en de groente la weer vol gegooid. Normaal leef ik tijdens mijn ‘keto-lifestyle’ op koffie en cola zero, maar cafeïne en suikervervangers heb ik ook verbannen. Ten slotte heb ik dat ene rosetje in het weekend en de paracetamol vanwege hoofdpijn door gebrek aan cafeïne ook vaarwel gezwaaid, want als je maar lang genoeg googled op ‘hoe eet ik mijzelf zwanger’ mag je uiteindelijk helemaal niks meer.

Water, thee, heeeel veel groente en een stukje -onbewerkt- vlees werd het dus, daar zouden mn eitjes wel van groeien en vervolgens netjes samensmelten, delen en innestelen. Kan niet anders, toch?

Daarnaast ben ik dus een kei als het gaat om het ‘zoeken van tekens’ in het dagelijks leven. Van een liedje op de radio tot aan Okke die het ineens heeft over de baby in mama z’n buik. En van ‘er is zoveel verdriet om mij heen, dan moet ik wel met goed nieuws komen’ tot aan een tiktok filter die zegt dat ik deze maand zwanger raak van een tweeling. Dus.

Maar niets was minder waar hoor.

Wederom 1 streepje vorige week.

Ergens hoopte ik er op, ik had namelijk mijzelf beloofd dat ik dan weer wat koolhydraten mocht, misschien zelfs een bak Ben&Jerry’s om mn verdriet weg te eten, maar wat een tegenvaller weer.

Inmiddels ben ik weer braaf begonnen aan mn injecties en heb de eerste echo’s, wederom bij mn favo gynaecoloog, gehad.

Niet te veel nadenken, geen doemscenario’s, niet googlen, geen extreme leefregels opstellen, maar gewoon doorgaan met spuiten en echo’s, na cyclus 6 mag ik mijzelf weer moeilijke vragen stellen. Snachts. In bed. Dit is ‘nog maar’ de 3e cyclus met injecties,

3x is scheepsrecht toch?