9 maanden geleden
Goede echo, schakelen, terugplaatsing en verdriet
Hoe we alsnog Kerst vierden zonder zwangerschap.
24.12.2023
Kerstmiddag.
Vandaag zijn we alweer twee jaar getrouwd. Een knoop in mijn maag, want deze Kerst hadden we zwanger moeten zijn. Dat had ik nodig om deze dagen door te komen.
Het begon op 7 november. Mijn baarmoederslijmvlies verbeterd zich elke maand en zo ook deze maand. Het zag er zo goed uit, dat ze in Spanje aangaven dan we wel een terugplaatsing mochten doen in de natuurlijke cyclus.
Er moest snel geschakeld worden! Ik moest medicatie gaan regelen, vliegtickets, oppas voor de hondjes, huurauto etc. Het was een stressbommetje, maar op 11 november zaten we in het vliegtuig naar Valencia.
We hadden het geluk dat het weer echt heel goed was voor de tijd van het jaar. Heerlijk! we kwamen helemaal tot rust.
Gelukkig maar, want op 15 november hadden we de terugplaatsing van een A kwaliteit cryo die al was begonnen met hatchen. De hele dag was ik helemaal in mijn nopjes, eindelijk weer pupo, eindelijk onze embryo bij ons.
De volgende dag sloeg echter de sfeer helemaal om. Mijn gevoel was helemaal omgeslagen. Dit is niet goed. De embryo is er niet meer, ik voel niets.
Mijn man voelde het ook. We spraken het uit naar elkaar. Deze poging lijkt nu, na een dag, al niet gelukt. (Lees verder na de foto)
Het uitzicht vanaf de berg waar ons appartement zit.
In de dagen dei volgden werd ons gevoel er niet beter op en we vlogen met een zwaar gevoel weer terug naar Nederland.
Daar deden we, super vroeg, de eerste test. Negatief.
De volgende dag nog een test. Negatief.
Weer een dag later. Negatief.
Uiteindelijk alleen maar negatieve testen. Ook de bloedtest was negatief.
Het had zo mooi kunnen zijn. Zwanger met Kerst, zwanger met Jip's verjaardag, uitgerekend op 02-08 (precies het dubbele van jip's geboortedatum (01-04).
Maar helaas. Nieuwe plan: Een proefcyclus met progynova, maar in december doen we niets en dat is voor nu goed.
