Gestart met een IUI traject

Begin september waren weer in het ziekenhuis, gelukkig kregen we dit keer een beetje goed nieuws. Althans het is maar wat je goed nieuws vind, ik voelde me eindelijk gehoord want we gaan starten met een IUI traject. 

Ergens is het iets wat je niemand toewenst, maar het voelt ook wel goed. Want blijkbaar lukt het niet op de natuurlijke manier, dus dan maar de natuur een handje helpen! Na de prik instructies en alle medicatie opgehaald te hebben, was het nu wachten op mijn menstruatie. En die is dus onregelmatig.. maar 2 oktober was het toch zover, ik mocht eindelijk prikken. 

Een week later follikelmeting gehad, en ik ga altijd van het negatieve uit haha. Dus had ik niks verwacht, ook de verpleegkundige gaf aan dat het waarschijnlijk nog wel even ging duren. Totdat ze de echo deed, ik had na 1 week injecteren met Gonal al een follikel van 18mm! Wat een oplichting was dat zeg! Vol enthousiasme gaf de verpleegkundige aan dat ik vanavond de volgende spuit mocht zetten en morgen zou de inseminatie plaatsvinden!

Opgelucht en blij fietste ik weer vrolijk naar huis. Die avond zette ik de Ovitrelle injectie, en man wat was dat pijnlijk! De volgende morgen ging ik alleen naar het ziekenhuis, waar de inseminatie binnen een paar minuten weer klaar was. De arts hoopte dat ik voor mij de eerste en laatste keer zou zijn, en vol zelfvertrouwen ging ik weer naar huis. En ging ik met goede gevoelens mijn nachtdienst in.. vanaf dat moment gingen de wachtweken in, 2 weken wachten en hopen dat het gelukt zou zijn.. 

of het gelukt is, lezen jullie in de volgende blog 🩷