Eindelijk een positieve test, totdat...

Dit testmoment voelt toch wel wat extra beladen, omdat deze terugplaatsing voelt als de laatste hoop. Lukt het niet, dan gaan we waarschijnlijk toch voor de operatie om de vleesboom weg te laten halen. Testen doen we altijd samen. Na de lange vijf minuten lopen we de badkamer weer in en werpen een blik op de test. Deze keer hebben we geen vergrootglas nodig en zien we het meteen. Er zijn twee streepjes zichtbaar! En deze keer kan hij niet vals positief zijn door Brevactid of andere hormoonspuiten. Dus ik ben gewoon zwanger! Het geeft me ook een fijn gevoel dat de test zoveel duidelijker is dan de eerste keer dat ik zwanger was. Mijn man kijkt me met waterige ogen aan en ik geef hem een hele lange knuffel. Nog wel tien keer kijken we naar de positieve test, maar hier is echt geen twijfel over mogelijk. Hij is hartstikke positief! Het voelt deze keer ook zo anders dan de eerste keer dat ik een positieve test had. Ik heb geen bloedverlies gehad en alles voelt gewoon zo goed. Ik ben zo blij dat we nog een terugplaatsing hebben gedaan en niet voor de operatie zijn gegaan. In mijn hoofd begin ik al te fantaseren hoe we het onze ouders gaan vertellen en begin ik te rekenen wanneer de baby geboren zou worden. Jaaaaa! Ik ben gewoon echt zwanger!

Maar de vreugde blijkt helaas van korte duur te zijn… Twee dagen na de positieve zwangerschapstest testen we nog een keer, omdat we toch een knaltest willen zien. HCG verdubbelt zich elke twee dagen, dus de test zou nu echt wel duidelijker moeten zijn. Deze test is tot onze grote schrik iets minder duidelijk geworden. Dit slaat in als een bom… Natuurlijk kan dit allemaal voorkomen en kan ik morgen weer positiever testen, maar ik voel dat dit niet goed zit. ’s Avonds voel ik opeens erge krampen in mijn buik en dit bevestigt mijn slechte voorgevoel. Wat een *piep*-zooi. Mag het ook eens gewoon een keer mee zitten? De progesteron-injecties houden de bloeding tegen, waardoor het mentaal voelt alsof ik nog steeds zwanger ben. Ik deel mijn bevindingen met Düsseldorf en zij geven mij het advies om weer een aantal dagen bloed te prikken. Uit de bloedtesten blijkt dat ik zwanger ben, maar dat de HCG-waarde afneemt. Tijdens de laatste meting is mijn HCG nog maar 3,3 en dat betekent dat ik officieel niet meer zwanger ben. Ik mag stoppen met de progesteron-injecties en de volgende dag komt de bloeding ook op gang. Sommige dingen wil je liever niet aan je lijstje met ervaringen toevoegen, maar deze tweede vroege miskraam is er helaas wel aan toegevoegd.