Eerste doktersbezoek
Wat een fijn gesprek!
Daar gingen we dan, 08.00 uur ‘s ochtends en met dikke zenuwen; ons eerste bezoek aan de dokter. Ik had geen idee wat ik moest verwachten en was (denk ik) daarom zo gespannen. Gelukkig hebben we een hele lieve vrouwelijke dokter, het was dus ook een heel fijn gesprek. Ik had verwacht dat er hele ‘gekke’ vragen gesteld zouden worden of dat we het nog maar een jaartje moesten proberen, maar dat was helemaal niet zo. Ze begreep ons, omdat zij het zelf ook heeft meegemaakt en aanvoelde wat het met ons deed. Wat was het fijn om zo’n gesprek te hebben en wat voel je je op dat moment begrepen. Ik kan mij voorstellen dat dit bij andere misschien niet zo is geweest…
Eerst mag mijn vriend door de ‘molen’ (lees; zijn zwemmers) & daarna gaan ze bij mij bloed prikken. Het geeft echt rust dat er nu wordt gekeken bij ons allebei en ik moet zeggen dat ik mezelf er echt beter bij voel. Gek hè? Dat je door het ‘uit handen te geven’ het opeens wel los kunt laten. Mocht er wel iets zijn, dan weten we dat, maar mocht er niks zijn? Dan weten we ook dat het goed is en hoef ik me niet zo’n zorgen meer te maken.
Ik snap dat het spannend is om de stap te zetten om naar te dokter te gaan, maar als je een fijne dokter hebt… twijfel dan niet. Mijn ervaring is (tot nu toe) echt goed en ik hoop dat dat zo blijft. 🤍